Na een kort ziekbed is ons oudste lid Bart Leijser op 82-jarige leeftijd overleden.
Twee weken geleden openbaarde zich een hartziekte. Al snel bleek dat medische behandeling niet meer mogelijk was en het vorige weekeinde werd Bart naar huis overgebracht. In huiselijke en familiekring is op een heel intense en waardige manier afscheid genomen door kinderen, kleinkinderen en overige familieleden. In de nacht van 9 op 10 augustus is Bart in het bijzijn van zijn naasten overleden. Het verlies is groot, maar er is ook berusting en tevredenheid over de wijze waarop iedereen afscheid heeft kunnen nemen.
Bart was altijd een heel trouw lid van onze vereniging. De wekelijkse clubavond was voor hem een uitje, dat hij slechts zelden oversloeg. Hij was een vaste deelnemer aan de onderlinge competitie. De laatste jaren was hij niet langer een reguliere speler voor de landelijke en provinciale competitieteams, maar nooit werd er tevergeefs een beroep op hem gedaan als er een speler niet aanwezig kon zijn. Hij was een echte clubman in hart en nieren.
In de jaren zestig van de vorige eeuw was Bart een belangrijke steunpilaar voor het eerste team van onze vereniging. Hij maakte deel uit van het glorieuze team dat in 1960 voor de eerste maal het landskampioenschap veroverde en nam deel aan de kampioensvreugde van verschillende Gelderse titels.
Wij zullen Bart blijven gedenken als een voorbeeld voor iedereen die binnen of buiten onze vereniging de damsport een warm hart toedraagt.
De uitvaart voor Bart vindt plaats op vrijdag 16 augustus om 11.00 uur in de kerk van de HH Martelaren van Gorcum, Van Wijkstraat 35, 6851 GL Huissen.
Namens bestuur en leden van Damvereniging VBI,
Joop Hendriksen, voorzitter
In 2006 speelde Bart voor het laatst mee (als invaller) in het eerste team in de Ereklasse. Zijn partij tegen Wim Boer (De Lier; de Huissense tuinder sloeg toe in het Westland) ging remise lopen totdat zijn tegenstander tussenliep met 24-19. De aanwezige topspelers zagen het niet allemaal meteen, maar zwart kan nu fraai winnen. Het duurde enige tijd – en Geert van Aalten had het al gezegd: ‘dat ziettie, de oude vos’ – maar daar ging Barts vaste hand naar 14-20. Of was er toch een lichte trilling; van opwinding? Zijn prachtige grijns liet er geen misverstand over bestaan: de oude vos had het gezien!