door Theo Berends
Ook in de tweede speelronde van de nationale damcompetitie hebben de reserves van Damvereniging VBI verloren. De wedstrijd tegen Het Noorden ging met ruime cijfers verloren. Toch opmerkelijk dat de kampioen van het afgelopen seizoen na twee wedstrijden onderaan de ranglijst bungelt.
De oorzaak hiervan zal toch gezocht moeten worden in het feit dat de competitie die nu gespeeld wordt met acht- i.p.v. tientallen. Dat is voor de Huissenaren een groot nadeel. Daar komt ook nog bij dat sommige spelers, waarvan de schrijver van dit artikel er een van is, totaal uit vorm zijn. Tevens zijn er door de inkrimping ook minder wedstrijden te spelen in de huidige competitie opzet. Dus het herstel zal spoedig ingezet moeten worden, willen we ons handhaven op dit niveau.
Invaller Remco Vredenberg trof een in Bert Dollenkamp een “oude rot” tegenover zich. Remco gaf in de beginfase uitstekend partij. Hij had een fraaie stelling in handen, waar zijn tegenstander totaal geen enkele grip op kon krijgen. De opbouw in het middenspel ging Remco wat minder goed af. Het was ongetwijfeld beter geweest om formaties te formeren met zetten als 25…4-10, 26….2-7 etc. om op een goed moment verder te kunnen met 19-23. De partij ging over in een Roozenburg-opstelling wat niet goed uitpakte voor de Huissenaar. Remco moest vervolgens een doorbraak toestaan en werd opslag kansloos.
Toen was het de beurt aan Willem Hoek. Willem nam het op tegen René Wijpkema. Na een vrij vlakke opening zocht Willem, met wit spelend, terecht veld 15 op. Het spelbeeld werd vervolgens klassiek achtig. Willem had op enig moment veld 30 moeten bezetten om zo deze vleugel onder controle te krijgen. Nu kreeg de witspeler het steeds moeilijker en zocht met het offer 52.35-30 en 53.28-22 een uitweg. Vervolgens anticipeerde René niet correct met 53…35-40 veel kansrijker was natuurlijk 53…23-28 maar of het macro eindspel wat hieruit voortvloeit ook wint, is nog maar de vraag. Niet veel later werd de vrede (hier wel!) getekend.
De twee sterkste spelers van beide teams troffen elkaar aan het derde bord. Geert van Aalten tegen Danny Staal. De opening was nog wel veelbelovend. Danny plaatste de Springer doorstoot vanuit een bekende opening. Nadat deze indringer onschadelijk was gemaakt, nam Geert het initiatief over. Maar beide gaven geen krimp en na verplichte 40 zetten regeling werd de puntendeling (hier wel!) een feit.
Vervolgens was het Jan van Loenen die onderspit moest delven tegen Owen Donkers. Jan speelde niet in zijn kenmerkende stijl. Geheel tegen zijn gewoonte in, zocht Jan al dan niet gedwongen, de rand van het bord op. De met wit spelende Owen maakte handig gebruik van randschijf op 36. Na de noodzakelijke terug ruil met 41…17-22 ruilde wit zich vrij simpel naar een doorbraak. De nederlaag was onvermijdelijk.
Het enige lichtpuntje voor de Huissenaren was de puntendeling van invaller Ralf Veenings. Ralf die net uit de nachtdienst kwam, zou met ons derde team meespelen. Maar door het afzeggen van de andere invaller Jo Weijman, kon Ralf vol aan de bak tegen de sterke Jan van Meggelen. Na een rustige opening concentreerde Ralf zich volledig op korte vleugel. Opties gezien leek Jan enig voordeel te hebben. Maar zoals wel vaker, schijn bedriegt. Ralf hield zich gemakkelijk staande en na 46 zetten werd ook hier (hier wel!) remise overeengekomen.
Toen was het aan mij om mijn slechte seizoenstart te repareren. Tegen Floris Tol ging ik aanvankelijk voor een simpele partij opzet. Om in ieder geval een resultaat neer te kunnen zetten. Van deze opzet kwam maar heel weinig terecht. Met wit spelend had ik op de zevende zet al het strategisch aanvalsveld 24 in bezit genomen. Met 15.31-26! voorkwam ik dat Floris mijn lange vleugel aan banden kon leggen. Mijn stelling werd zienderogen sterker. Floris probeerde er nog wat van te maken in de omsingeling. Maar na het zwarts offer met 52…21-27 kwam wit van een koude kermis thuis. Plots moest de Huissenaar alle zeilen bijzetten om een nederlaag te voorkomen. Maar het was al te laat. Floris ging er met de overwinning vandoor. Dit was mijn vierde nederlaag op rij. Dat is mij ruim vijftig jaar dammen nog niet eerder overkomen. Ben de vormcrisis dus nog niet te boven.
Ruud de Kooter ontpopt zich als een echte teamplayer. Ruud speelt pas een paar jaar bij onze vereniging en heeft zich fantastisch aangepast. Dit seizoen noodgedwongen, door omstandigheden doorgeschoven naar het tweede, presteert gewoon top. Tegen Jakob Pronk speelde Ruud een zeer degelijke partij. In een klassieke partij behield Ruud de controle en loodste op een rustige wijze de remise veilig.
Het slotakkoord was nu aan Rob Schrooten. Hij nam te op tegen Martijn de Jong. Na een rustige opening ontstond er een open flankspel stelling. Nadat Martijn de zwarte voorpost op 27 had geruild begon de wederopbouw. Zelf zou ik nooit voor 31…20-25 gekozen hebben. Dan nog liever 31…20-24. Mede daardoor moest Rob met 34…19-24 terug. Te passief spel van Rob bracht Martijn in een zetel. In een vier om vier stelling verzuimt de Groninger met 63.42-37? de winst. Met een dubbeloffer en de ruil 20-24×24 was de puntendeling binnen, zou je denken. Martijn waarschijnlijk flink gefrustreerd weigerde te berustte in een remise. Het was rond de klok van vijf uur. Rob was blij dat hij op tijd met zijn familie bij het etentje kon zijn. Rob heeft hem dat medegedeeld. Tot ieders verbazing weigerde Martijn het remiseaanbod. Uiteraard mag hij gewoon doorspelen, geheel volgens de regels. Maar het getuigt van een zeer onsportief gedrag. Rob besloot de partij dan maar op te geven. En daar kan ik Rob volledig gelijkt in geven. Als een van ons team dit zou flikken, dan zou hij/zij een flink probleem hebben. Dit soort gedrag wordt binnen onze vereniging niet getolereerd. Sportiviteit zou van zelf spekend moeten zijn. Hopelijk heeft de Jong nog lang genoten van zijn zo verdiende overwinning. Echt een partij om trots op te zijn. Persoonlijk vind ik dit echt walgelijk gedrag. Maar goed hij is blij met zijn puntjes.
De competitie gaat gewoon door. In de derde ronde gaan we op bezoek bij de koploper WSDV 2. Wederom een lastige tegenstander, maar ergens zal de ommekeer toch moeten komen. Hoe eerder hoe beter. Die wedstrijd staat gepland op zaterdag 19 oktober.