door Theo Berends
De reserves van damvereniging VBI verkeren nog steeds in zwaar weer. Afgelopen zaterdag stond er een belangrijke uitwedstrijd tegen de dammers van DUO op het programma. Na de teleurstellende nederlaag uit de vorige ronde, hadden de Huissenaren dringend een resultaat nodig, in strijd tegen degradatie.
Het werd een gelijk opgaande strijd tegen titelkandidaat DUO. Damvereniging DUO is een beetje het Volendam onder de dammers. Een heen en weer tussen Ereklasse en de Hoofdklasse. Afgelopen seizoen gedegradeerd, maar nu weer groot kanshebber voor promotie.
Maar eerst een stukje persoonlijke geschiedenis die ik de lezer niet wil onthouden. DUO staat voor Dammers Uit Oost. Een fusieclub van de dammers uit Doetinchem en Vorden. Een leuke en sympathieke en een warme damvereniging. Zelf heb ik in een grijs verleden drie jaar voor mogen spelen. Eerste jaar voor Doetinchem vervolgens nog twee jaar bij Dostal Vorden. Als je ergens anders gaat spelen, dan pas je je aan de gewoontes van dat team. Doetinchem maakte bij uitwedstrijden altijd gebruik van het openbaar vervoer. Ik herinner me nog de allereerste wedstrijd, uit naar Cema de Vaste Zet Geleen. Met het OV reizen naar het zuiden is zeker geen aanrader. Na afloop nog ergens wat gaan eten met de nabespreking van de gespeelde wedstrijd. Dat maakte dat ik s ’avonds om 23.00 uur eindelijk weer thuis was. Maar toch was die eerste wedstrijd voor mij persoonlijk onvergetelijk. Mocht op het eerste bord plaats nemen en trof daar Alexander Presman aan als tegenstander. De snel spelende Alexander kreeg totaal geen grip op mijn spel. Ik kwam zelfs een schijf voor, maar de remise lag nog voor het oprapen voor de grootmeester. Toen Alexander echter 65.10-5? speelde, werd zijn lot beslecht. Natuurlijk heb je heel veel mazzel nodig om van een grootmeester te winnen. Maar zijn verbouwereerde uitdrukking na afloop vergeet ik nooit meer. We keerde met een verdienstelijke 10-10 huiswaarts. Dat was dus mijn eerste kennismaking met deze club. In dat team speelde o.a. Odin Mol, Dinant Spieker. Ook bij Dostal Vorden hadden we een leuk en sterk team met spelers als Henrik van der Zee, Eddy Budé, Gerrit Boom en Wieger Wesselink. Na drie jaar was het mooi geweest en keerde ik terug op het oude nest. Mooie tijd daar gehad, wat ik zeker niet had willen missen.
Wat weinig mensen weten, is dat ook Emiel Leijser speler is geweest van deze fusieclub. Eind jaren negentig speelde Emiel voor Doetinchem. En zijn meest opmerkelijke resultaat was zijn overwinning op de topper en eindspel specialist Kees Pippel. Ook nog een andere dammer heeft eerst voor VBI heeft gespeeld en daarna voor DUO. Dat was de inmiddels gestopte Coen Donders. Coen heeft daar zelfs een bestuursfunctie vervuld. Er zijn ook dammers die de omgekeerde weg bewandeld hebben. Zo spelen Odin Mol als ook Wouter Ludwig in hun jonge jaren voor Doetinchem en komen nu uit voor het eerste team van VBI. Maar goed, terug naar de realiteit van het heden.
Na deze intro tijd over naar het wedstrijdverslag. De dammiddag begon met een opmerkelijke welkomstspeech van voorzitter Bert Woolschot. Om zijn manschappen op scherp te zetten, gaf hij een spetterende donderspeech. Ik weet niet of hij dat bij iedere thuiswedstrijd gebeurt, maar Louis van Gaal heeft zo zijn volgelingen. Na deze smakelijke opening was de wedstrijdspanning er gelijk vanaf. De strijd kom beginnen.
Onze topscoorder Geert van Aalten werd gekoppeld aan de talentvolle Tom Rinner. Tom is evenals zijn broer Hans een exponent van de damopleiding onder aanvoering van Jochem Zweerink. Een mooie technisch en strategische dammer die, als het erop aan komt meestal de strijd niet schuwt. Na een rustige opening was de strijd om het centrum van essentieel belang. Geert speelde in de partij 19.31-27×27! Natuurlijk mocht wit geen 19.34-29? spelen wegens een klein grapje van Tom met 16-21 en 22-27. Na ruim vijfentwintig zetten ontstond er een klassieke stelling, waarbij beide spelers de strategische kroonschijf al kwijt waren. Geert had de betere stelling in handen. Noodgedwongen zocht Tom de Rinner speelruimte met 26…23-29×29 Een vrij ongebruikelijke move. Maar door het ontbreken van de kroonschijf, goed speelbaar. Geert kon deze voorpost niet aanvallen, en tempo’s uitspelen gaf ook niet het gewenste resultaat. Na de reglementaire veertig zetten regel, werd de vrede getekend.
Toch werd de wedstrijd al vroeg opengebroken. Joost Hendriksen, onze talentvolle veertiger ging vol voor de winst tegen Dinant Spieker. Dinant een pur-sang allrounder en speelt eigenlijk alles. Maar Joost had zich daar goed op ingesteld. Vanuit een bekende 1.32-28 16-21 opening plaatste Joost de bekende Springer-doorstoot met 6.28-23×23 Het vervolg was geheel volgens de bekende route. Tot aan 10.40-35. De theoretici geven 10.40-34 als het meest gangbare en beste zet aan. Maar de Huissenaar had eerder al eens 10.40-35 gespeeld in een competitiepartij tegen Dik de Voogd in 2006. Vanaf dit moment diende beide spelers op eigen vermogen te spelen. Joost in de omsingeling en Dinant als aanvaller. Voor zwart is het heel lastig zijn schijven 6-11-16 te activeren. Met het subtiele spel van Joost bracht hij zijn tegenstander aan de rand van de afgrond. Na het thematische offer 33.36-31 en 37.38-32 ging het snel. Joost speelde het perfect uit en dwong zijn tegenstander tot overgave. Een bijzonder mooie maar zeker ook belangrijke overwinning. Dit soort mooie partijen is juist wat het dammen zo aantrekkelijk maakt.
Marcel Janssen trof in Jochem Zweerink op papier hun de sterkste speler. Vanuit de bekende Andreiko opening 1.32-28 20-25 verliep de opening volgens de erkende paden. Jochem zag daar weinig heil in en met de dubbele ruil 12.34-30 werd het spelbeeld omgezet naar een klassiek. Na de nieuwe opbouwfase besloot Marcel een Ghestem doorstoot te plaatsen met 29…23-29! De strijd op het dambord werd steeds boeiender, waarbij Jochem alle zeilen moest bijzetten om niet overhoop gespeeld te worden. Uiteindelijk koos Zweerink eieren voor z’n geld. Na het gespeelde 34.33-29 bleef Jochem binnen de remise grenzen. Met de twee om twee terug ruil, was de puntendeling het enige wat overbleef.
Vervolgens was het aan Emiel Leijser om Gerrit Wassink te bestrijden. Opmerkelijk detail in deze wedstrijd was dat de speelsterkte mooi verdeeld was. Vier spelers van DUO hadden een hogere rating dan hun tegenstander. En anders om waren er vier VBI-spelers die op een hogere rating konden bogen dan hun tegenstander. In deze ontmoeting was het rating verschil 7 punten in Emiels voordeel het kleinst. Een ding weet je vooraf zeker. Het gaat om de intentie waarmee je een dampartij speelt. Ook belangrijk is dan, dat je je houdt aan de doelstelling die je vooraf bepaalt heb. Uiteraard staat het teambelang altijd voorop. In Gerrit Wassink trof Emiel een dammer die altijd wel wil spelen om te winnen. Gerrits partijen zijn altijd te moeite waard om na te spelen. Deze partij kende een klassiek karakter. Door Emiels ruil met 5.33-28 krijg je geen lekker klassiek spel. Dan is het lastig om schijf 46 functioneel te krijgen. In het middenspel klaarde de stelling van de Huissenaar wel op. Na de ruil 40.27-21×21 waren de spanningen geneutraliseerd en niet veel later werd ook hier de vrede getekend.
Willem Hoek kreeg te maken met een oudgediende. Peter Hoopman was zijn sterke tegenstander. Peter na die jaren voor WvM heeft gespeeld, keerde weer terug op het oude nest. Daar waar hij het dammen geleerd heeft. Driemaal speelde Peter Hoopman mee in de finale van het NK. Willem, die in december in het huwelijksbootje stapte, speelde een soevereine partij. Ook hier werden de klassieke banen bewandeld. Peter kwam in het middenspel wel wat beter te staan. Echter Willem verdedigde zich knap. In een dun klassiek standje plaatste Peter een tactisch offer met 44.25-20 om zodoende nog wat bordkansen te creëren. Maar Willem bleef alert spelen en verdiende zo een knappe remise.
Zelf mocht ik het eerste bord opnemen tegen Hans Rinner. Het werd een voor mijn doen rustige partij. In de opening speculeerde Hans nog op een openingscombinatie die mogelijk was geweest wanneer ik 6…16-21? had gespeeld. De partij verliep geruisloos en van enig voordeel was van beide kanten nauwelijks sprake. In het late middenspel kwam Hans wel iets gemakkelijker te staan, zonder dat hij tot echte winstkansen kon komen. Maar alles bleef ook in deze partij binnen de remise grenzen.
Vervolgens was het aan Rob Schrooten om Gep Leeflang te bedwingen. Rob vooraf nog gewaarschuwd om goed uit te kijken wanneer hij een schijf wil gaan verplaatsen. Een gewaarschuwd mens telt nog steeds voor twee. Maar Rob verkeert momenteel in uitstekende vorm en weet wat er nodig is om “betere” spelers te bestrijden. Het klassieke speltype is wat de Huissenaar het liefst op het bord brengt. Rob met zwart spelend had met schijven op de velden 24 en 25 al snel de controle op zijn lange vleugel. Na de tactische ruil 28…26-31 29…11×31 kwam Rob nauwelijks minder te staan. Op het einde leek, met nadruk op leek, het nog spannend te worden. Maar dat was gewoon schijn. Een mooie en dik verdiende remise was goed het achtste bordpunt in deze wedstrijd. Het broodnodige resultaat wat we zo hard nodig hadden was dus binnen. Maar er gloorde nog meer aan de horizon.
Want onze laatste man in de wedstrijd, Jan van Loenen was nog volop in strijd gewikkeld met Peter Schellekens. Jan kreeg zijn lievelings opening met wit te bestrijden. Na de opening voerde Jan de druk op zwarts lange vleugel op. Na 19…20-24 had de Huissenaar een aardig aanknopingspunt. Alles werd in stelling gebracht om de zwarte schijf op veld 24 aan te vallen. Mede omdat Peter de stelling maar bleef uitdunnen, kreeg Jan steeds meer grip na 24.33-28! Zwart werd gedwongen om 26…4-10 te spelen, omdat 28-23 toelaten wel heel slecht zou zijn geweest, zo niet verloren. Jan vlocht allerlei handige damcombinaties in het spel. Daarmee dwong hij knap 31…15-20 af. Toen Peter even later 33…12-18? sloeg Jan toe met een mooie damcombinatie. Het vervolg verliep aanvankelijk vlekkeloos en een overwinning lag voor de Huissenaar in het verschiet. Echter gejaagd door de tijdnood, liet hij zijn tegenstander ontsnappen. Met 54.39-30 was de wel verdiende overwinning binnen geweest. Jammer Jan, volgend keer beter.
Een zeer verdiende overwinning op titelkandidaat DUO. Een complement aan het hele team, dat gevochten heeft voor ieder punt. En een wedstrijd zonder enige partij nederlaag, dat is wat ons in het verleden zoveel successen heeft gebracht. Maar we zijn er nog niet. We hebben nog wel minimaal twee punten nodig om ons in veiligheid te spelen. Over twee weken spelen we de thuiswedstrijd tegen het onderaan staande Nijverdal. Maar we zijn gewaarschuwd, want Nijverdal score zaterdag een zeer verdienstelijke 8-8 tegen titelkandidaat DES Lunteren.