door Theo Berends
Afgelopen zaterdag werd de tweede ronde van de nationale damcompetitie gehouden. Door alle Corona maatregelen was het sinds 15 februari 2020 dat alle drie teams van VBI gelijktijdig thuis konden spelen. Voor alle damliefhebbers was het een zeer vermakelijke dammiddag. Het tweede team kreeg Cema de Vaste Zet uit Geleen op bezoek.
De nivellering heeft ook in Limburg toegeslagen. In hun beste jaren speelde zij in de ereklasse. In 2015 degradeerde zij uit de ereklasse. Sindsdien is het een middenmoter in de hoofdklasse. Evenals onze vorige tegenstander hebben zij ook enkele Belgische dammers in hun gelederen. Voordat de wedstrijd in gang werd gezet, was er eerst nog tijd om een jubilaris te huldigen.
Marcel Janssen kreeg een mooi aandenken voor zijn veertig jarig lidmaatschap! Tegenwoordig worden de wedstrijden gespeeld zonder arbiters wegens gebrek aan vrijwilligers. De thuisspelende club wijst dan iemand aan die een oogje in het zeil houdt. Gelukkig zijn dammers relatief rustige personen en loopt zo’n wedstrijd zelden uit de hand. Ditmaal was Peter Litjens die deze taak opzicht nam.
De wedstrijd begon niet al te best voor ons. Onze jubilaris verkeerd niet in al te beste vorm. Met zwart spelend zocht Marcel vanuit de Tsjegolev opening naar complicaties. Zijn tegenstander Ewa Schalley-Minkina, koos echter voor een overzichtelijk vervolg. Na 24…17-22 komt zwart met een topzware lange vleugel te zitten. Persoonlijk lijkt me 24… 19-23 iets handiger. Niet veel later besliste Ewa de partij met een combinatie. De vrouwelijke tegenstanders zijn Marcel niet goed gezind dit seizoen. Maar het seizoen is nog lang, en we gaan ongetwijfeld meemaken dat Marcel zich gaat revancheren.
Onze 15-jarige benjamin van ons team Fleur, werkte de opgelopen achterstand stel weg. Tegen Martin van der Hout, die wat passief begon, trok onverantwoord ten aanval. Fleur dreigde een schijf te gaan winnen. Hier anticipeerde van der Hout niet correct op door 32.34-30? te spelen. Met 32.33-29 had hij nog meer tegenstand kunnen bieden. Fleur benutte de kans direct en dwong wit tot 33.33-28, waarna de Huissense met een fraaie variant van de Coup Philippe een doorbraak forceerde en het afspel probleemloos afwerkte.
Emiel Leijser zette vervolgens ons team op voorsprong door te winnen van André Maertzdorf. In een gelijke opgaande klassieke partij, verbrak Emiel het klassieke spelbeeld met een bekende twee om twee ruil. De zwartspeler moet een black-out gehad hebben toen hij met 36…16-21? gewoon een schijf offerde om een kettingstelling om te kunnen nemen. Emiel zei dankjewel en speelde geruisloos naar de overwinning.
Toen was het Jan van Loenen een teamplayer bij uitstek, die de strijd aanging met Erwin van Heunen. Jan speelde weer een degelijke partij waarin hij totaal niet in de problemen is geweest. De hele partij de controle gehouden en een puntendeling was dan ook het logische gevolg.
Remco speelde aan het vierde bord tegen Adiatu Adesoji Ibrahim. Normaal gesproken een van hun sterkste spelers. Speltechnisch is Remco de laatste jaren met sprongen vooruitgegaan. Wanneer je de partijen van Remco bekijkt, dan zie je de hand van trainer Johan Krajenbrink. Positioneel ijzersterk en het maakt hem niet uit wie zijn tegenstander is. In deze laveerpartij kreeg Ibrahim totaal geen grip op het spel van Remco. Als het enigszins kan lost Remco zijn randschijfjes op 16…16-21! Zijn tegenstander ploeterde nog een tijdje door, en na vier uur dammen werden ook hier de punten gedeeld.
Aan het eerste bord nam Joost Hendriksen het op tegen Martijn van Gortel. Na een rustige opening waarin Martijn het witte centrumblok omsingelde bestookte Joost de zwarte schijf op veld 24. Met 23…19-23 ging de zwartspeler in de “achteruit stand” en nodigde Joost uit om ten aanval te trekken. Met 30…12-17 liet Martijn een dammetje toe voor twee schijven. Nadat de dam onschadelijk was gemaakt, bleef er een negen om negen stelling over en leek er weinig aan de hand. Maar juist in dit soort standjes is Joost levensgevaarlijk. Soms is zijn tegenstander net iets te passief en dat voelt Joost feilloos aan. In een drie om drie kon van Gortel opgeven. Inmiddels was de opgelopen achterstand omgezet naar een 8-4 voorsprong.
Willem Hoek die na vijf weken vakantie, kon uitgerust aan het nieuwe seizoen beginnen. De Huissenaar heeft lange tijd geen partijen gespeeld. Dan is het altijd de vraag is het met de vorm? Wel mooi is het om te zien dat hij qua speltype altijd dicht bij zichzelf blijft. Zelden of nooit dubieuze partijen opzetten en altijd het team resultaat vooropstellen. Om met de bekende bondscoach te spreken “niet de beste spelers, maar het beste team” winnen wedstrijden. Het toeval wil dat zowel Tomi Maturin Nyamsi als Willem dezelfde rating hebben 1248. Op het einde moest Willem nog even alert zijn, maar de puntendeling was een terechte afspiegeling van de partij.
De Belgische dammeester Patrick Casaril was vandaag de tegenstander van Dirk. Deze zestig jarige veteraan speelt volgens mij al levenslang bij Cema de Vaste Zet. Altijd moeilijk van te verslaan. Dat mocht Dirk deze middag ook ervaren. Behoedzaam werden de schijfjes geruild. Uiteraard kwam Dirk beter te staan, maar deze sluwe vos weet meestal de remisegaatjes wel te vinden.
Het was Geert van Aalten om de wedstrijd definitief in ons voordeel te beslissen. Geert nam het op tegen Bert Verton. In een grijs verleden ooit nog lid geweest bij damvereniging Huissen. Vanuit de Keller-opening ontstond er een mooie partij. Zijn op papier mindere tegenstander schuwde de strijd niet. Geert omsingelde het zwarte centrum en zadelde Verton op met twee achtergebleven schijven de velden 6 en 16. Met kennis van zaken wikkelde Geert dit bekwaam af.
Het slotakkoord was voor mezelf. Na mijn uitglijder in de eerste ronde, was mij er alles aan gelegen om vandaag wat recht te zetten. Maar uiteraard niet ten koste van alles. Tegen Wiel Maertzdorf werd het meteen spannend nadat Wiel met 5.27-22 het kerkhofveld bezette. Lange tijd draaide de partij om de aanval op de voorpost te ontwikkelen. Op zet 29 was er een afwikkeling mogelijk die wel vrij moeilijk te taxeren was. Analyses met Kingsrow geven mooie varianten aan, maar met remise als waarschijnlijk resultaat. Later in de partij verzuimde wit om 46.33-28! te spelen. Dan had het heel vervelend voor mij af kunnen lopen. Hierna waren alle winstkansen aan mijn zijde. Maar zoals mij veel vaker overkomt vergeet de partij binnen te halen.
Al met al een verdiende overwinning. Over veertien dagen, op 16 oktober spelen we de uitwedstrijd tegen damclub Lent.