Zaterdag 20 februari moesten wij het opnemen tegen Maastricht. Het was voor de afloop van de competitie een niet al te belangrijke wedstrijd. Huissen was al zeker van handhaving en Maastricht kon bij zowel winst als verlies zich opmaken voor een beslissende nacompetitiewedstrijd.
Men kan mij verwachten dat ik er nu een lang en uitgebreid verslag van maak. Aangezien ik vandaag een beetje inspiratieloos ben zullen jullie het moeten doen met een wat minder groot verslag. De verliespartijen van vandaag waren wat knullig. Als eerste uit was Albert tegen Effendy Djoemai. Albert is niet vies van een mooie aanvalspartij en koos weer voor een mooie opzet vandaag. Helaas had zijn tegenstander er een leuk slagmotiefje ingebouwd, niet moeilijk maar wel verrassend. Albert vloog erin waardoor we op een achterstand kwamen. Henk deed het niet veel beter tegen Gijs Schoenmakers. Schoenmakers is een goede speler waar velen van ons tegen zouden verliezen. Toch was de manier waarop Henk eraf ging gewoon stom. Henk liep achter een schijf. De tegenstander kon Henk laten slaan om daarna er drie terug te slaan. Een voorgecalculeerde nederlaag, maar toch jammer. Tussenstand 4-0. Daarna kon Remco ook niet tot winst komen tegen Paul Stevelmans. Ook niet goed gezien het feit dat zijn tegenstander geen rating had hoger dan 900.
De eerste overwinning kwam van Jan. Hij won van Leo Nagels. Coen volgde dit voorbeeld door Dre Verheggen weg te schuiven. Dit waren mooie overwinningen. Zeker die van Jan. Leo Nagels speelt namelijk altijd goed tegen Huissen. Het was voor het gevoel dus wel lekker dat deze man een nul had geboekt. Jacob speelde vervolgens knap remise tegen Ger Stam. Pepijn kon daarna de hand van zijn tegenstander ontvanger. Een echte vouwpartij. Pepijn had alles. Heel veel formaties, centrum, tempovoordeel en een drukstand. Door deze overwinning tegen Eddy Janssen kwamen we op een voorsprong. Een voorsprong die niet lang stand zou houden. Geert verloor tegen Jo ten Haaf. Een nederlaag die niet nodig was, maar dat weet Geert ook. Een goed seizoen toch wel voor Geert, die mooi aanvallend spel heeft laten zien.
Leen speelde tegen een oud-leerling van hem. Randy Cardozo. Een jonge speler. Leen had moeite met Randy. Er ontstond een naar mijn mening slecht klassiek standje voor Leen. Toch kon hij het tij keren en wist de partij af te maken door de dam van zijn tegenstander op het einde te vangen. Voor de overwinning was remise dus genoeg voor onze laatste bord. Theo Willemsen deed dit dan ook zakelijk en vakkundig tegen Ber ten Haaf.
De einduitslag kwam hiermee op 11-9. Als team hebben we tien punten gehaald uit elf wedstrijden waarmee we zevende zijn geworden.