Damvereniging VBI 3 scoort kostbare punten

Zaterdag 28 November speelden wij tegen Micone 2. Een cruciale wedstrijd. We hebben door het hele seizoen behoorlijk wat punten laten liggen, soms ook tegen de verhouding in. Door punten en een punt te laten liggen tegen respectievelijk Middelburg en Gorichem stond het derde van VBI nu op een riskante plaats. Niet de gevreesde degradatieplaatsen maar op de plaats die in een voetbaltermen de nacompetitiezone zou worden genoemd. Micone was/is een directe concurrent om deze plaatsen te ontlopen. Slecht nieuws was er ook nog. Topscorer Jan Linsen lag thuis bed. Hij was ziek. Zijn vervanger was Jan Bouwmeister. Bij deze wil ik hem graag bedanken dat hij bereid was om en te rijden en te spelen.

Het lijkt wel een slechte grap van het lot. Maar een wedstrijd van het derde van VBI kan niet op een normale manier beginnen. Files, tomtoms, te late vertrektijden hadden al voor onnodig veel stress gezorgd. Nu was het het missen van de tiende man Coen Donders. Na lange tijd gewacht te hebben op ’t Koelhuis zijn we maar met negen man vertrokken. Gelukkig was Coen ‘gewoon’ in  het  speellokaal van Micone. Reden van zijn absentie bij het Koelhuis was omdat de bussen niet meer reden naar ’t stadion van Arnhem. Zijn enige optie was dus de trein te pakken naar Tilburg waar je een goede aansluiting hebt naar het speellokaal.

Dan de wedstrijd.

Lange tijd ging het gewoon goed voor beide kanten. Het was moeilijk te zeggen waar het van moest komen en waar de zwakke punten lagen. Henk Kemperman zat tegen Harry Verdoolaege. Op het oog een goede stand voor Henk. Controle op 24 zorgde ervoor dat zijn tegenstander moeite had een plan te kiezen. Toch ging het fout. Waarschijnlijk was Verdoolaege toch niet iets scherper op het eind. Toch moet gezegd worden dat hiermee nog geen man overboord was. Hun kopman won. No big deal.

Pepijn zorgde voor de eerste overwinning voor het derde. Hij speelde erg goed. Aanvallend en dominerend. Een mooie flankaanval zorgde ervoor dat zijn tegenstander Rob Trommelen van het bord werd gedrukt. Dit is de Pepijn die we graag zien. Avontuurlijk en met veel druk spelend. Nogmaals wil ik aankaarten dat het resultaat van Pepijn niet op de eerste plaats komt, zijn ontwikkeling wel.

Dan Gerard Boogaars. Gerard speelde voor de vierde keer achter elkaar tegen Fons Van Erve. Ik ben wel benieuwd wat de kansberekening zou zijn voor deze situatie. Vier keer gespeeld tegen Micone vier keer tegen Fons Van Erve. Maar dit terzijde. Fons Van Erve is geen misselijke tegenstander met een rating van 1180 (een verschil van pak weg 300). Geert liet z’n eigen niet gek maken. Fons probeerde naar een goede klassieke stand te schuiven, maar verloor hiermee te veel tempo’s waardoor Geert in een aantrekkelijke uitgangspositie kwam. Geert kon loeren op de aanval en kwam hier na een tijdje ook. Zijn tegenstander moest accepteren om in een soort van planloos standje terecht te komen. Toch werd er op een gegeven moment tot remise besloten. Wat de motieven waren voor Geert weet ik niet, maar volgens mij stond Geert gewoon beter. Misschien dat het ratingverschil een rol heeft gespeeld?

Jacob Reiffers mocht het opnemen tegen Cees Van Belle. Ik had een klein beetje ingeschat dat er kansjes zouden komen voor Jacob gezien de sterkte van zijn tegenstander. In de opening leek dit ook het geval, maar vervolgens kwam er een krankzinnige partij waar het voor mij onduidelijk was. Jacob kwam in ieder geval een schijf achter, maar ten compensatie hiervan sloot Jacob zijn tegenstander op op zijn lange vleugel. De eindstand is nog steeds onduidelijk naar mijn mening, maar de heren besloten tot een remise.

Daarna Coen. Coen deed wat hij moest doen. Hij sleepte een puntje uit de strijd. Hij kon zich nog redden na in een korte vleugel opsluiting te hebben gestaan.

Jan Bouwmeister had zijn dag niet. Hij moest al rijden en na een reis van anderhalf uur kon hij het opnemen tegen Raphael Martens. Ook een van de betere van hun team. Jan liep de hele partij na eigen zeggen achter de feiten aan. Hij kon een nederlaag dan ook niet voorkomen. Geen schande hoor Jan. Die kerel is goed.

Leen sleepte daarna belangrijke punten binnen. Hij trok door middel van een combinatie de partij definitief naar zich toe. Zijn stand was ook al goed, maar de combinatie zorgde voor de doodssteek. Theo raakte geïnspireerd door de slagzet van Leen en begon ook op een zetje te spelen. Met resultaat ook nog. Peter Moonen liep erin. Het was een 2 om 3 van niet al te veel zetten diep die doorslaggevend was.

We stonden nu voor het eerst in de wedstrijd voor en hadden een erg goed uitgangspunt. Alleen Albert en Remco waren nog bezig. Op beide borden stond het remise. Dit zou dus voldoende zijn voor de overwinning. Helaas voor ons liep het anders. Albert verloor door verkeerd te slaan. Dit was een zure nederlaag wat ons misschien de punten zou kosten.

Remco was alleen nog bezig tegen Wil Maas. De tussenstand was nu 9-9. Er ontstond een stand waarin beide 5 schijven hadden en een dam. Remise, maar toch nog even spelen dacht Remco. En ja hoor, op een gegeven moment kwam de fout bij Wil Maas wat Remco de overwinning bezorgde. 11-9 was de uitslag. Het derde komt hier mee van de gehate degradatie – nacompetitieplaatsen af.

Remco Vredenberg