door Theo Berends
We hebben er even op moeten wachten. Maar in de vierde ronde van de nationale damcompetitie hebben de reserves van damvereniging VBI Huissen eindelijk een overwinning geboekt. En een hele belangrijke overwinning in strijd tegen degradatie.
Tegen de reserves van HDC uit Hoogeveen werd met minimale cijfers verslagen. Uiteraard zijn we uitermate tevreden met dit resultaat tegen een zeer jeugdig team, wat de nodige talenten herbergt. Deze overwinning was heel belangrijk om uit de degradatiezone te komen. Door dit resultaat staan we nu voorlaatste, gelijk met Huizum, beide met twee wedstrijdpunten. Het enige wat zaterdag telde was een teamoverwinning. Achteraf kunnen we geruststellen dat het resultaat met kunst en vliegwerk tot stand is gekomen.
Van enige stabiliteit in ons team is dit seizoen nauwelijks sprake. Voor dit duel gingen er 10 van de 24 partijen verloren. Dat kan natuurlijk nooit een basis vormen voor stabiliteit. In dit duel gingen er ook weer drie partijen verloren. Nu stelde we daar maar liefst vier overwinningen tegenover. Maar je mag er toch van uit gaan, dat wij niet iedere wedstrijd vier partijen in ons voordeel kunnen en gaan beslissen. Als wij dit niet kunnen omdraaien, dan zal handhaving een groot probleem worden. Dus enige zelfreflectie is hoog nodig om de stabiliteit terug te vinden. De wedstrijd begon dramatisch voor ons.
Zelf mocht ik het opnemen tegen Wouter Sosef, één van de vele talenten die de jeugdopleiding van Hoogeveen heeft opgeleverd. In mijn huidige vorm was een puntendeling ruimschoots voldoende. De opening kwam ik nog wel redelijk door. Maar op de 21e zet maak ik een verschrikkelijk blunder door 44-39 te spelen. Verliezen is inherent aan sport bedrijven, maar dit wens je echt niemand toe. Met een baby zetje van vijf geven en zes schijven slaan werd de partij beslist. Zelf beleef ik een verschrikkelijk slecht seizoen.
Al enige tijd vraag je je dan af, waarom je zo slecht presteer. Die zelfreflectie leidt mij naar een medische oorzaak. Een van die reden is een chronisch slaapprobleem wat mij al lange tijd parten speelt. Wat dammers in het algemeen hindert is hoofdpijn en slaaptekort, dat is echt funest. Dus mogelijk is mijn houdbaarheids datum inmiddels ook wel verstreken? De komende tijd zal het leren.
Ook verkeert onze ratingjager, Emiel Leijser ook niet in zijn beste vorm. Emiel ging de strijd met hun veteraan Gert Bosker aan. Emiel speelt het liefst een open flankspel aanval. Maar als je zo wenst te spelen, dan moet je wel een bijpassend opening kiezen. Want na 5…18-23 kom je nooit tot een aanvallende stelling. Na een tamme opening werd speltype klassiek. Emiel bezat het centrum maar Bosker had de controle. De Huissenaar zocht zijn heil in de bezetting van het kerkhofveld. Maar op de 40e zet ging het ook hier helemaal mis. Na 17-21 nam de dammer uit Hogeveen een simpele damcombinatie wat ook meteen beslissend was.
De overwinning die Jan van Loenen boekte op Elise Schouten kwam wel op het juiste moment. Jan speelde een sterke partij vanuit zijn geliefde opening. Dan is Jan helemaal in zijn element. Elise probeerde om het spel in klassieke banen te krijgen. Dat leek haar ook wel te lukken, echter Jan voerde de druk geleidelijk verder op. Elise werd steeds verder in het nauw gedreven. Nadat Jan de strategische damvelden 22, 23 en 24 in bezit had genomen, was Elises lot wel beslist. Een mooie en dik verdiende overwinning voor de Huissenaar. Dat bracht het team weer enigszins terug in de wedstrijd.
Ook mogen we blij zijn dat onze vaste basisspeler Joost Hendriksen weer konden verwelkomen in ons team. Na drie inval beurten in het eerste team kon Joost zaterdag zijn damkwaliteiten voor ons team inzetten. En niet zonder succes. Joost naam het op tegen Bart-Jan Kortleven. Het werd een waar damspektakel. Joost met wit spelend wist met 7.37-31!! zijn tegenstander tot een gesloten flankspel aanval te dwingen. Joost had vijf aanvallers achter de hand om de zwarte voorpost op veld 27 aan te vallen. Waar zijn tegenstander slecht over vier schijven ter verdediging beschikte. Met de nodige precisie en kennis van zaken werd de zwarte voorpost aangevallen. En uiteindelijk kon Bart-Jan de aanval niet meer pareren en gaf zich gewonnen.
Op het eerste bord nam Marcel Janssen het op tegen Siebe Kortleven. Ook hier een waar spektakel vanuit de Keller-opening. Marcel met wit spelend, in de omsingeling. Maar dit 13-jarige talent speelde sterk en Marcel leek mogelijk wel iets beter te staan. De zwartspeler bleef uiterst rustig zijn strategie volgen en Marcel moest zich tevredenstellen met een puntendeling. Achteraf zou blijken dat dit de enige remise zou zijn in de wedstrijd. Dat is op zich al heel opmerkelijk.
Met een tussenstand van 5-5 was onze hoop gevestigd op o.a. Geert van Aalten. En zoals gebruikelijk verzaakt Geert nooit. Zelden kun je Geert betrappen op een slechte partij. Altijd rustig en koelbloedig op jacht naar twee punten. En afgelopen zaterdag was dat wederom het geval. Tegen Nicole de Vries was het de tactiek van de lange adem. Nicole probeerde Geert van het centrum af te houden met de nodige ruiltjes. Maar met al zijn routine wachtte Geert geduldig en bouwde aan een stelling waarin zijn tegenstandster wel een beslissende fout moest gaan maken. Nicole die de witte schijven hanteerde bezette in een acht om acht, de centrumvelden 28 en 29. Onder tijdsdruk koos ze voor 39.49-43 waarna Geert de winst forceerde. Maar ook door de computer aangegeven verdediging met 39.36-31 8-12 40.38-32 19-24 had Nicole aan het kortste eind getrokken.
Voor het eerst in deze competitie staan de Huissenaren op voorsprong. Toen was het zaak om deze over de streep te trekken. Met nog twee partijen te gaan leek het allemaal op z’n plaats te vallen. Maar in deze triller had het zo maar anders af kunnen lopen. Voor ons waren Rob Schrooten en Willem Hoek nog in de strijd. Beiden gingen in hun partij lange tijd aan de leiding.
Rob Schrooten speelde tegen Renco Oostindjer een sterk strategische partij. Beide partijen zochten de rand van het dambord op. 1.31-26 en Rob met 5…20-25. De Huissenaar nam het initiatief in handen met 12…24-29×29. Na een 25 zetten had Rob een fraai dynamische stelling op het bord. Wit een massief centrumblok en Rob de volledige controle zonder een randschijf om veld 16. In de cruciale fase van de partij, begaat Renco met 50.28-23? een fout, maar nog niet de alles beslissende fout. In hevige tijdnood had ze met 52.32-28 nog met een remise kunnen ontsnappen. Na de aangeboden drie om drie doorbraak, maakt Rob het eindspel, wat nog niet zo gemakkelijk was, bekwaam af. En hiermee was de eerste overwinning dit seizoen een feit.
Het is ook nog niet het seizoen van Willem Hoek. Andere jaren altijd solide spelend en zelden verzakend, beleef ook een matig seizoen. De partijen zijn qua opzet van een goed niveau. Echter wanneer er een opbouwfase aanbreekt in een partij, kiest Willem nogal eens een foutieve route. In een “niets aan de hand partij” speelde Willem tegen de andere veteraan Joop Wind. Na een rustige opening nam Willem het initiatief. Met wit had hij controle over de lange vleugel met bezetting van veld 27. Daar kon Joop weinig tegenoverstellen. Nu is het ook wel lastig wanneer je meerdere goede voortzettingen tot je beschikking hebt. Dan moet je weten welke strategie je moeten ontwikkelen. Je tegenstander weet zijn speelplan dan al. Die breekt wat er te breken valt natuurlijk. Na 37.39-33 houdt Joop de controle. Persoonlijk had ik liever 37.28-23 gespeeld. Die voorpost lijkt daar onaantastbaar te staan en zwart staat m.i. dan heel lastig. Maar de beslissende fout was 61.12-7 na 12-8 had de Huissenaar nog kunnen ontsnappen met een puntendeling.
De competitie gaat op 23 november verder. Dan gaan we op bezoek bij Huizum in Leeuwarden. Dit duel is van cruciaal belang in strijd tegen degradatie. Dan zullen we toch heel anders voor de dag moeten komen, willen daar met een goed resultaat huiswaarts kunnen keren.