door Pepijn van den Brink
Na mijn tien jaar jeugd is het dan toch op het allerlaatste moment gelukt, topdrie op een NK! Waar ik bij mijn eerste welpen NK na barrage vierde werd, bij de pupillen vijfde, aspiranten in mijn laatste jaar zelfs niet gehaald (overigens wel tweede bij sneldammen), moest het dit jaar maar gebeuren! Het toernooi vond als vanouds plaats in Westerhaar. De absolute favorieten waren natuurlijk Jan Groenendijk en kampioen van vorig jaar Martijn van IJzendoorn.
Dag 1
Avondronde tegen NT-talent Jitse Slump, de eerste ronde begon om 18.00 uur dus het eten was een McDonalds langs de weg. Waar ik goed uit de opening kwam (kon zelfs nog beter, na 4641 moest natuurlijk 1923 ipv 1924 volgen) liet ik het naar een klassiekje lopen, wat niet een verstandige keuze was… Uiteindelijk vond ik wel het enige remise-plan.
Dag 2
Ochtenronde tegen een ander NT-talent Wouter Wolff, de speler met een hogere virtuele rating dan Sijbrands! Hij kreeg al vroeg een aanval, maar doordat ik steeds meer grip op de stand kreeg werd mijn omsingeling steeds sterker en won ik gemakkelijk een schijf en de partij.
De avondronde was tegen Ali Fthalla, waar ik expres snel tegen speelde om voordeel tegen te krijgen, dat kreeg ik uiteindelijk ook, al was het te laat. Ik nam een dammetje niet goed, dus wat evt een plusremise zou kunnen worden werd een normale.
Dag 3
De partij tegen Jannes Kromhout, dat andere Wageningse talent. Na een terugruil liet ik me verleiden om schijf 48 op te spelen, maar in een klassiek standje is dat nou niet echt handig. Kromhout miste zelfs de winst en het eindspel wat volgde wist ik gelijkwaardig te houden.
’s Avonds volgde ‘speedy’ Rick Hakvoort. Waar wij eigenlijk altijd de Agafonov-opening spelen, was dat hier ook het geval. Beiden dachten we dat ik goed omsingelde, maar de verplichte zetten van Rick zorgden zelfs voor een goede aanval, waar wij beiden nog steeds dachten dat ik goed stond. Rick nam daarom een remise zetje.
Dag 4
’s Ochtends tegen de uiteindelijke kampioen Jan Groenendijk. Een partij waar ik me al snel onder druk voelde, en dus maar originele remise ideeën zocht. Wat goed lukte, en speelde uiteindelijk zonder problemen naar een gelijkwaardige remise.
De avond zorgde voor mijn tweede overwinning, in een goede partij/mijn beste partij, kreeg Pim Arts last van zijn overvolle lange vleugel en het kerkhofveld pakken was ook geen uitweg voor hem.
Dag 5
De dag die ik het liefst snel vergeet. In een goede aanvalsstand vergiste ik me volledig en had een flinke black-out, waar ik dacht eerst door te kunnen stoten en daarna te kunnen ruilen overzag ik dat mijn tegenstander, Jan van der Star, doorslaat en zelfs vier schijven cadeau kreeg.
Dag 6
Mijn laatste tegenstander Martijn van IJzendoorn móest winnen om zeker te zijn van zijn tweede kampioenschap. Waar ik probeerde een mogelijkheid tot counteren probeerde aan te pakken, werd ik wel erg weggespeeld. Maar na hard verdedigen pakte ik gelukkig zelfs een gelijkwaardige remise. De computer vond de (logische) winst voor Martijn, al klopte dat eindspel allemaal wel precies.
Doordat ik geen min remise had, en Rick Hakvoort wel, pakte ik de derde plaats en daarmee een ticket naar het EK in Wit-Rusland en WK in Polen.