Goede start Damvereniging VBI 2

door Theo Berends

De reserves van damvereniging VBI zijn de competitie goed begonnen. In het Limburgse Heerlen werd met DIOS/Eureka met 12-8 verslagen. Vier seizoenen speelde wij de competitiewedstrijden in de andere hoofdklasse groep A.

De competitieleider was ons dit seizoen goed gezind. Hij hutselde alle hoofdklasse teams door elkaar met als gevolg dat we dit seizoen in de andere groep terecht kwamen. Zaten we de laatste jaren in de noordelijke groep nu zijn we ingedeeld in de zuidelijke en westelijke groep B. Gelukkig blijft ons een wedstrijd tegen het andere DIOS (Eibergen) bespaart. Die waren inmiddels onze angstgegner geworden. Sponsor van Tongeren heeft maar liefst vier spelers uit Culemborg gecontracteerd en zijn dus dit seizoen de gedoodverfde kampioen in de andere hoofdklasse.

Gelukkig treffen wij dus het andere DIOS/Eureka. Onze tegenstander van afgelopen zaterdag is een fusieclub van damclub Treebeek en Eureka. Zij promoveerde in 2018 naar de hoofdklasse en eindigen meestal in de middenmoot. Oud-speler van Huissen Leen de Rooij, is o.a. lid van deze vereniging. Een andere bekende dammer van damvereniging Treebeek is Ferdi Okrogelnik. Ferdi heeft dus ook voor onze club gespeeld. Deze topdammer uit de jaren zestig werd met Huissen landskampioen in 1968. Zelf had ik in 1973 het genoegen om tegen Okrogelnik te spelen in een competitiewedstrijd tegen Treebeek.

Zoals ieder nieuw seizoen stellen wij onze doelstelling vast. Net als in de voorgaande jaren, gaan we in eerste instantie uit van handhaving. Als we de lat iets hoger willen leggen, dan moet een plaats bij de eerste drie mogelijk zijn. Deze eerste wedstrijd mochten wij al vroeg op pad. Na een autorit van ruim anderhalf uur en na een tussenstop in Geleen arriveerde we rond twaalf uur in de juiste speelzaal aan de Weijenbergstraat in Heerlen.

Emiel Leijser speelde tegen Brion Koullen een solide partij. In zijn kenmerkende aanvallende stijl kreeg Koullen totaal geen grip op het spel van Emiel. En na veertig zetten werden hier de punten dan ook gedeeld. Op voorhand was deze wedstrijd al histories te noemen. Dit omdat we wederom een debutant in ons team konden verwelkomen met Geert van Aalten. Voor vijftig jaar terug debuteerde Geert in het eerste tiental. Na bijna 500 (!) partijen op het hoogste niveau vond Geert het genoeg geweest en sluit nu dus aan in het tweede. In deze partij trof hij in Eddy Zijlstra een tegenstander die de strijd niet schuwde. In een flankspel partij speelde de Limburger een zeer discutabele zet 19.49-44? De spanningen in de partij liepen verder op. Dat leidde tot een noodsprong van Zijlstra. Hij wikkelde af waarbij beiden de damlijn bereikten. Alleen had Geert iets dieper gerekend kon gebruik maken van een vrij tempo. Na het oprapen van drie witte schijven gaf wit op. Een mooi begin voor Geert, die hopelijk het plezier in de teamwedstrijden weer terugvindt.

Lang konden we niet genieten van deze voorsprong. Zelf speelde ik aan het vierde bord tegen de Belg Rudi Claes. Zeker niet wedstrijdfit aan deze partij begonnen belandde ik in een halve hekstelling. Na mijn 23.32-28 is er geen weg meer terug. Maar zeker beter was het geweest om met 42-37-31 en dan pas 28-23 te vervolgen. Om daarna met 43-39 en 38-32 terug in de wedstrijd te komen. Rudy Claes maakte zijn verkregen voordeel knap af. In een kansloze stand liep ik ook nog in een vier om vier naar dam. De hoogste tijd op te geven. Dirk Joosten speelde tegen de talentvolle jeugdspeler Melvin Koullen. De partij kende een klassiek karakter. Nadat het klassieke spelbeeld werd ingeruild voor het betere laveer werk, kreeg Dirk wat makkelijker spel. Nadat Dirk een witte schijf infiltreerde in het zwarte centrum 42.29-23! stegen zijn kansen. Op de 51^e zet begaat zwart de beslissende fout. Na 51…12-18 52.21-27 is remise onafwendbaar. Nu krijgt Dirk de kans om zijn partij stijlvol te winnen.

Rob Schrooten die de honneurs waarnam voor de vakantie vierende Willem Hoek, speelde tegen Tom Swelsen. Rob speelde een goede partij. In een Roozenburg-opstelling moest Swelsen noodgedwongen zijn toevlucht zoeken in een afwikkeling die zeker niet onvoordelig was voor Rob. Toch koos de Huissenaar niet veel later voor een afwikkeling met een doorbraak als gevolg. Voor twee schijven kon Rob zijn tegenstander nog van de damlijn afhouden. De overblijvende stelling werd probleemloos naar remise geschoven. Vervolgens was het aan onze clubtopscoorder van vorig seizoen Remco Vredenberg. Vorig seizoen goed voor zes (!) partijoverwinningen, trekt de positieve lijn gewoon door. Ditmaal was Bram Kole jr. zijn volgende slachtoffer. Remco kwam goed uit de opening. Na wat ruilwerk leek zijn voordeel verdwenen. Maar Remco bleef in zijn typerende spelstijl verder bouwen. In het middenspel verkreeg hij een mooie aanvalsstand waar tegen Bram Kole maar weinig kon ondernemen. Op de 38^e zet bezat Remco alle belangrijke strategische velden. Remco met wit speelde bezat dus de velden 24, 27 en 28. Toen was het dus een kwestie van geduldig blijven. Met een bekende truc besliste de Huissenaar de partij in zijn voordeel.

Jan van Loenen trof in Mark Werrebrouck een tegenstander die het ruilen van damschijven tot een kunst had verheven. De Huissenaar bouwde toch een sterk centrum op en het leek de goede kant op te gaan voor Jan. Maar mede door de zwarte schijf op veld 16 kon Jan zijn voordeel niet verzilveren. Hier werden de punten gedeeld. Marcel Janssen trof op het tweede bord de sterkste troef van DIOS Eureka, namelijk Olga Kamychleeva. De partij ging lange tijd gelijk op. Marcel had de volledige controle. Al lijkt me 33.33-28×27 niet de meest logische voortzetting. Zet daarmee zijn eigen schijf 36 buitenspel. Beter m.i. om juist schijf 36 te activeren. De stelling werd verder uitgedund. En in een vijf om vijf begaat Marcel een klein foutje met grote gevolgen. Volgens de computer zou 51.32-27? de beslissende fout zijn. Met 51.49-43 zou het tot een verdiende puntendeling zijn gekomen. Nu moest hij de punten aan zijn tegenstander laten.

Joost Hendriken ging de strijd aan met Hubert de Baetselier. Na een vrij vlakke opening, kreeg Joost licht voordeel. De uiterst passief spelende Limburger kwam steeds verder onder druk te staan. Met uiterste precisie bestookte Joost de witte schijf op veld 28. Met een bekent eindspelmotief besliste Joost de partij in zijn voordeel. Fraaie gespeeld Joost. Hierdoor was de wedstrijd in ons voordeel beslist met een tussenstand van 7-11. Als laatste zat Fleur nog te spelen tegen Jasper Kole. In een flankspelpartij ging het lange tijd gelijk op. Jasper met zwart in de aanval, Fleur in de omsingeling. Met 35…11-16? liet zwart een damcombinatie toe voor twee schijven. Het vervolg was zinderend spannend. Zwart had zijn schijven goed staan om de dam eventueel te kunnen vangen. Fleur manoeuvreerde er fraai omheen op zoek naar twee punten. Jasper kwam steeds verder richting damlijn. Fleur speelde ondanks de weinige bedenktijd sterk maar kon de remise niet voorkomen.

Een goede start dus, die we over twee weken een vervolg kunnen geven. Dan komen de dammers van De Vaste Zet bij ons op bezoek.