Monsterzege Damvereniging VBI in provinciale hoofdklasse

door Rik Keurentjes

In de derde ronde van de Gelderse clubcompetitie heeft het provinciale achttal van Damvereniging VBI met klinkende cijfers haar derde zege op rij geboekt. Het achttal uit het naburige Lent, de regerend titelhouder van de Gelderse titel, werd met een score van 13-3 (doelpunten: 5-0) de donkere oktobernacht in gestuurd. Zonder meer een overtuigende einduitslag, maar, met het oog op de standen op de borden na het tweede speeluur, toch ook een geflatteerde uitslag.

Geert van Aalten trof in Gerald Kosman een tegenstander die niet naar Huissen was gekomen om tegen de Huissense internationaal grootmeester zo snel mogelijk de schijven in het doosje te doen verdwijnen. Geert koos een riskante flankopstelling met de hoop dat Kosman het niet zou durven te counteren met een Springer-uitstoot. Kosman durfde de uitstoot echter wel degelijk aan en de stelling van Geert veranderde in een mum van tijd in een positionele puinhoop. In het late middenspel slaagde de sluwe Huissense vos echter nog tot een actieve structuur te komen en zijn tegenstander met tactische middelen te verschalken (2-0).

Ondergetekende trof een oude bekende: Marco van Bronswijk. Alweer 15 jaar geleden speelden Marco en ik mee in het kampioenschap van Nederland pupillen en wist ik met een geslaagde eindsprint de zilveren medaille voor zijn neus weg te kapen. In dat toernooi verloor ik maar een partij: ik werd door Marco met wit in een hekstelling opgesloten en strategisch overspeeld. Sindsdien hebben we nog verschillende duels uitgevochten, maar nooit heb ik de bittere smaak van de nederlaag nog hoeven proeven. In de onderhavige partij besloot ik Marco te bestrijden met zijn eigen middelen: na 6 wederzijdse zetten had ik een hekstelling ingenomen en na een kleine 20 zetten had ik een strategisch gewonnen positie bereikt. Ik zou de partij na enige tactische verwikkelingen relatief eenvoudig winnen (4-0).

Jan van Loenen had weinig moeite om de sterkste speler van de Lentse formatie, Thijs Gerritsen, uit scoringspositie te houden. Gerritsen leek met perspectiefrijk aanvalsspel uit de opening te zijn gekomen, maar Jan speelde erg attent en profiteerde van enkele verkeerde beslissingen van de witspeler. Uiteindelijk kabbelde de partij zonder al te veel wapengekletter naar remise (5-1).

Jo Weijman en Arno Arends lieten op vrijwel hetzelfde moment de derde en vierde overwinning voor Huissen aantekenen. Hun partijen hadden im grossen ganz hetzelfde verloop. Hun tegenstanders, respectievelijk Joop Geurts en Jan Jacobs, leken op het oog aantrekkelijke centrumstanden te hebben bemachtigd, maar de Huissenaren konden in beide gevallen bogen op vleugelcontrole en een gezond ontwikkelde basisstand. Na onzorgvuldige voortzettingen in het late middenspel van de Lentenaren, waren de routiniers er als de kippen bij om een dodelijke counter in te zetten. (9-1).
Pepijn van den Brink leek na een agressieve opzet al snel loon na werken te krijgen tegen Roland de Rijke. Er bleek na enkele wankele voortzettingen van De Rijke echter geen methode aanwezig om groot voordeel te forceren. Prompt ontwikkelde Pepijn zijn basisstand te snel naar het klassieke speltype, waardoor De Rijke zijn structurele zwaktes kon ontwikkelen. In een licht voordelige klassieke stelling beging De Rijke echter nog een grote positionele fout en vervolgens ook nog een tactische blunder. Een combinatieve afwikkeling naar dam bleek echter niet voldoende voor de winst en Pepijn moest in een teleurstellende remise berusten (10-2).

Joost Hendriksen speelde een fraaie technische partij tegen Eep van Manen, maar kon geen oplossingen vinden tegen de solide verdediging van zijn opponent. Met origineel spel verkreeg Joost een agressieve, formatierijke stelling met een breed centrum, maar het bleek niet eenvoudig om van de passieve vijandelijke opstelling te profiteren. Waarschijnlijk koos Joost een verkeerde opbouw, waardoor Van Manen de witte centrumstand na een uitstoot via 22 te makkelijk af kon breken (11-3).

De meest spectaculaire partij van de avond was eveneens de langste partij. Rob Schrooten en Edgar Hartman speelden een flankspelpartij om van te smullen! In een zeer gecompliceerde stelling lukte het Rob echter niet om een goed plan te vinden en werd vervolgens door de energiek spelende Hartman via een serie krachtzetten in de verdediging gedrukt. Toen Hartman grote doorbraakkansen leek te verkrijgen op de lange vleugel van Rob, leek de partij uit te draaien op de enige nederlaag voor de Huissenaren. Zuiver analytisch was dit inderdaad mogelijk geweest, maar Hartman kon geen weg naar winst vinden. Tot overmaat van ramp vervolgde de Lentenaar ditmaal met een serie zwakke zetten en keek na de tijdcontrole tegen een positionele puinhoop aan. Mogelijk was er nog een manier om zich beter te verweren, maar het verzet van Hartman bleek definitief gebroken (13-3).

Door deze fraaie overwinning heeft Huissen haar koppositie in de Gelderse Hoofdklasse verstevigd. Vrijdag 2 november a.s. staat het zware uitduel tegen DC Harderwijk op het programma.