Valse start tweede team

door Theo Berends

Afgelopen zaterdag is de landelijke damcompetitie weer van start gegaan. Dit is het 61ste seizoen dat deze competitie in deze vorm wordt gespeeld. De “wijze” heren van de bondsraad hebben vorig jaar besloten om deze competitie flink in te krimpen. Zo werden de Hoofdklasse A en B het aantal teams van twaalf naar tien teruggebracht.

De hoofdklasseteams werden nog harder geraakt, doordat het aantal spelers van tien naar acht werd gereduceerd. Ik heb niet de indruk dat iedereen daar echt blij mee is. Door deze wijzigingen lijkt de competitie in hoofdklasse er sowieso sterker op geworden. De grotere damverenigingen hebben uiteraard een groter potentieel aanbod van spelers. Uiteraard levert dat betere mogelijkheden op de laatste twee borden. Ook een flink nadeel van het spelen het achttallen is dat een partij nederlaag moeilijker gecompenseerd kan worden. Het is wat het is, en we moeten maar leren daar mee om te gaan.

Als kampioen wordt er dit seizoen natuurlijk op ons gejaagd. Als kampioen heb je wat te verdedigen. Daar is niets mis mee, en zo hoort sport ook bedreven te worden. Damvereniging VBI werd dit jaar onaangenaam verrast, doordat een aantal spelers van het eerste team vertrokken, of door persoonlijke omstandigheden niet kunnen spelen. Mede daardoor werden Fleur Kruijsmulder en Joost Hendriksen doorgeschoven naar het eerste team.

In deze eerste speelronde stond de ontmoeting met het tweede team van Damcombinatie Fryslân op programma. Dit team werd vorige seizoen kampioen in de eerste klasse A. Maar onder bezielende leiding van Taeke Kooistra werd er een drietal topspelers aangetrokken voor hun eerste team. Mede daardoor werd ook het tweede team dusdanig versterkt, doordat drie eerste tientalspelers een stapje terug deden. Dit tweede team is een serieuze titelkandidaat in de hoofdklasse A. Dan tijd voor het wedstrijdverloop.

Jan van Loenen trad in het strijdperk tegen Hans Zondervan. In een rustige laveerpartij leek Jan in het middenspel het initiatief na zich toe te trekken. Met de nodige deskundigheid werd dit door Hans onschadelijk gemaakt. Een puntendeling was dan ook onvermijdelijk.

Toen was het de beurt aan Emiel Leijser om Oege Dijkstra aan de tand te voelen. Emiel trok zoals we van hem gewend zijn, ten aanval. De Huissenaar met zwart spelend, plaatste een voorpost op het strategische veld 27. Nadat Oege zijn uitdunning tactiek voltooid had, nam hij de leiding in deze partij over. Een doorbraak op zijn korte vleugel kon Emiel niet meer voorkomen. Met uiterst secuur spel wist Emiel de remise veilig te stellen.

Zelf beleefde ik een slechte seizoenstart. Tegen Jan Algra speelde ik wel een mooie en zeer boeiende partij. Met zwart spelend kwam de Tsjegolew-opening op het bord. Dat zag er lange tijd heel goed uit. Mijn eerste cruciale fout was de opbouw zet 28…11-17? Na 28…04-10! behoudt zwart de controle, anders dan in de partij. In de partij voerde Jan de druk verder op. Uiteindelijk bezweek de Huissenaar aan de druk. Al moet gezegd worden dat Jan de partij met een fraaie combinatie uitmaakte.

Maar wie anders dan Geert van Aalten bracht het evenwicht terug in de wedstrijd. Tegen Douwe Edelenbos speelde Geert een sterk positionele partij. Douwe streed voor wat hij waard was. Dat leidde na de opening tot een klassiek achtige stelling. Nadat Douwe de klassieke stelling openbrak met 27…15-20 kreeg Geert licht voordeel. Maar alles bleef binnen de remise grenzen totdat de Fries te lichtzinnig 46…16-21? speelde. Op klaarlicht dag moest hij een schijf inleveren na 47.22-17! omdat 12-18 verhinderd was door een dam doorbraak naar velde 10. Uiteraard kreeg de zwartspeler geen kans meer op herstel. Toch een zwaar bevochte maar zeker verdiende overwinning.

Willem Hoek ging de strijd aan met Willem Leijenaar. Ook deze partij kende een klassiek karakter. Beide spelers testte elkaar op de kennis van het klassieke spel. Na de nodige schermutselingen werd de partij de dertig zetten “dood” gemaakt na een vier om vier ruil. Niet veel later werd de vrede getekend.

Basis debutant Ruud de Kooter gaf Nick de la Fonteyne goed partij. Qua rating twee gelijkwaardige spelers. En dat bleek ook zo deze middag. Ruud, onlangs nog verdienstelijk derde in het zomertoernooi van Brunssum, speelde behoedzaam. De met zwart spelende Nick ontwikkelende flinke druk op wits lange vleugel. Noodgedwongen moest Ruud terug in de verdediging. De Fries bouwde een mooie flankaanval op maar deed verder weinig mee. Vrij gemakkelijk kon Ruud de remise veiligstellen.

Rob Schrooten zat tegen de door hem gevreesde Erwin Heslinga. Rob speelde een sterke klassieke partij en wist de hele partij de balans te behouden. Dat leidde ertoe dat Erwin zijn heil zocht in 43… 24-30. Maar Rob bleef geduldig en kwam zelfs iets beter te staan. Maar de geroutineerde Heslinga stelde de remise veilig. Met een 7-7 tussen lag ons lot in handen van Marcel Janssen.

Marcel speelde tegen Jappie de Vries een moeizame partij. De opening verliep nog wel redelijk goed voor de met zwart spelende Huissenaar. Na twintig vervlakkende zetten had Marcel mooi zijn randschijven 15 en 16 opgelost. Dat kan dus nooit slecht zijn. Maar in de opbouwfase moet het mis gegaan zijn. Dammen is en blijft een strategisch spel. Het is dan ook moeilijk om aan te geven waar het mis ging voor Marcel. Maar het één en ander leidde ertoe dat Marcel in een negen om negen stelling zo goed als verloren kwam te staan. Wit had een mooie aanval opgebouwd zonder achtergebleven schijven. Marcel vocht om te overleven. Dat leek nog te gaan lukken ook. Voor twee schijven bereikte hij de damlijn. En wonder boven wonder was het, bij de juiste voortzetting, alsnog remise. Met de zet 70.32-16? verliet Marcel de lange lijn die essentieel was voor een puntendeling. Nu ging Jappie als matchwinnaar huiswaarts.

Al met al een teleurstellende nederlaag voor het tweede team. De volgende ronde kunnen we de herstel werkzaamheden inzetten. Op zaterdag 5 oktober komt Het Noorden bij ons op bezoek. Ook zij gingen onderuit in deze eerste ronde. Zij verloren thuis met 6-10 van DES uit Lunteren. Ook dat belooft weer een lastige middag te worden.