door Theo Berends
Afgelopen zaterdag hebben de reserves van Damvereniging VBI Huissen een klinkende en dik verdiende overwinning geboekt op Huizum. Voor deze wedstrijd stond de druk er vol op. Beide teams hadden tot dan slechts twee wedstrijdpunten verzameld.
Voor de huidige kampioen van de Hoofdklasse A was dat natuurlijk totaal onverwacht. Het herstel in de vorige ronde, kwam met een iets wat gelukkige overwinning op Hoogeveen 2 tot stand. Tegen het legendarische Huizum, de landskampioen van 1974, werd een overwinning met duidelijke cijfers 4-12. De dammers uit Leeuwarden zijn geen schim meer van de vereniging die het vroeger was. Eigenlijk een goede afspiegeling van een damvereniging die in verval is geraakt.
En zij zijn helaas niet de enige in dammersland. Veelal wat oudere dammers met heel weinig jong bloed in de vereniging. Je kunt erop wachten dat deze club op termijn gaat omvallen. Deze vereniging werd in 1932 opgericht en is dus twee jaar ouder dan onze damvereniging. Hier hebben in het verleden grote dammers gespeeld. Voor de jongere dammers onder ons hier een paar namen, Jannus van der Wal, Harm Wiersma, Frank Drost, Auke Scholma, Bauke Bies, Sjoerd Visser. Echt een vereniging met heel veel historie, die sinds hun degradatie in 1985 uit de ereklasse, een moeizaam bestaan doormaakt. In hun glorie jaren hadden zij toch een leden aantal van ruim tachtig dammers. Dat is net als in de rest van Nederland een stuk minder geworden, helaas. Genoeg over het verleden, het leven gaat door en dat geldt voor de dammers.
In het huidige team speelt Anton Schotanus de enige dammer die het landskampioenschap als speler meemaakte. Maar de inmiddels 81-jarige Schotanus is natuurlijk niet meer de dammer van weleer. Samen met Rein van de Pal moet hij het team op sleeptouw nemen en voor degradatie behoeden.
De wedstrijd werd opengebroken door Willem Hoek. Hij trof in Anton Schotanus een goede tegenstander. De partij kende een klassiek karakter. Schotanus speelde in een rap tempo zijn zetten. Waarschijnlijk gebaseerd op zijn routine, maar helemaal snappen doe ik dat niet. Maar Willem was op z’n hoede en speelde secuur. In een stelling die rond de dertigste zet volledig in balans was, koos Anton voor 32.27-21? Na 32.34-29 en 27-22 lijkt er weinig aan de hand. Nu verloor de witspeler na het terug ruiltje van Willem, de controle over zijn lange vleugel. Na 18-22 dreigt vervolgens met 24-29. Dit was door Schotanus dus niet meer te repareren. Een mooie overwinning voor Willem Hoek, die daarmee de kater uit de vorige ronde wegspoelde. En natuurlijk een geweldige opsteker voor het hele team.
Jan van Loenen was als kopman van het team op het eerste bord gekoppeld aan hun sterkste dammer Rein van der Pal. Jan speelde een dijk van een partij. Ik heb al eerder gezegd, Jan is een pur-sang teamplayer. Ook zaterdag toonde Jan aan dat je maar heel moeilijk van hem kunt winnen. Vanuit de opening had de Huissenaar de controle. Die wist hij de gehele partij te behouden. Hier en daar een ruiltje en geen strategische damvelden prijsgeven. Na drieënveertig zetten vond Rein het wel genoeg en werd de vrede getekend. Een heel nuttig en vooral belangrijk punt wat kon worden bijgeschreven.
Zelf mocht ik het opnemen tegen Kerst Hoekstra. Ook ik heb nog heel wat goed te maken dit seizoen. Helaas lukte het zaterdag nog niet om te winnen. Al moet gezegd worden, dat ik heel dicht in de buurt van een overwinning was. Als gebruikelijk nam ik het initiatief in deze partij. Mijn tegenstander heeft het ruilen van damschijven tot een soort van kunst verheven. Uiteraard is dat toegestaan, maar mijn stijl van dammen is het niet. In een inmiddels uitgedunde zes om zes stelling trapte Kerst in een licht verraderlijk zetje. Op zijn beurt kon hij nog net aan verlies ontsnappen. Hij wist door mijn verdedigingslinie te glippen. Staat witte schijf 37 op 41 dan was het sowieso verloren geweest. Ontevreden over het resultaat, maar wel enigszins tevreden over partij opzet.
Rob Schrooten nam het op tegen Piet Bouma. Na een ongebruikelijke opening 1.31-26 17-21×22 had het er alle schijn van dat het een flankspel partij zou gaan worden. Maar beide spelers waren, gezien de belangen die op het spel stonden, niet van plan om tot het uiterste te gaan voor een overwinning. In de overgang van opening naar het middenspel, kreeg de partij klassieke contouren. Piet controleerde beide vleugels. Mede daardoor zocht Rob met 42.28-23×22 naar de nodige speelruimte. Na het gespeelde 50….13-19 forceerde Rob het spel. Niet veel later werden de punten inderdaad gedeeld.
Marcel Janssen was al een paar wedstrijden op zoek naar een overwinning. In de vorige speelronde lukte dat nog niet. Maar afgelopen zaterdag was het wel raak. Hij versloeg Jan Adema in een zeer onderhoudende partij. Marcel met wit spelend, koos wederom voor de Keller-opening. Jan Adema, ook een speler met een lange staat van dienst, wilde het niet “te gek” maken. Met enkele slimme ruiltjes nam hij het initiatief in handen. Met een slimme 16.33-28 move veranderde het spelbeeld. Marcel creëerde zo de nodige speelruimte. Hij liet het centrum aan zijn tegenstander. Deze omsingeling werkte als een tierelier. Uit nood koos Jan voor 41…23-28 hetgeen zijn ondergang betekende. Niet veel later offerde Jan een schijf, maar ook dat mocht niet meer baten. Bekwaam verzilverde Marcel zijn fraaie omsingelings partij. Mooi gespeeld Marcel!
Vervolgens was het Emiel Leijser die Tjalling van den Bosch als tegenstander kreeg te bestrijden. Emiel ging furieus op zoek naar de aanval. Die leek hij ook te krijgen. Echter op de zestiende zet diende Emiel een lastige beslissing te nemen. Hoe nu verder? Diverse goede opties om verder ten aanval te trekken. Emiel koos voor 16.29-24×23 en stelde de zwartspeler in staat om een drie om drie te ruilen. De toon in deze partij was gezet. Emiel had de betere positie, ondanks de uitgedunde stelling. En Tjalling stond in de overlevings modus. Na de hernieuwde opbouwfase trachtte de zwartspeler om het spel in klassieke banen te manoeuvreren. Maar Emiel hield de druk er goed op. Dat resulteerde in een vier om twee eindspel wat net niet te winnen was voor de Huissenaar. Maar ook Emiel kan terugkijken op een sterke pot. Hiermee was de teamoverwinning reeds een feit. Maar ook het doelsaldo kan nog van beslissende aard zijn aan het einde van de competitie. Dus ieder bordpunt telt.
Jacob de Vries had de ondankbare taak om Geert van Aalten te bestrijden. Zelf zat ik naast Geert en als je dan ziet hoe hij minimaal vier uur lang de concentratie op kan brengen, niet normaal. Soms denk je, dat je bij Madame Tussaud op bezoek ben. Geert hanteerde de witte schijven en koos vol voor de aanval. Jacob was uiteraard op z’n hoede en koos voor de verdedigingstactiek. In eerste instantie ging de aanval over veld 24. De aanval werd verlegd naar veld 23 en ging zelfs nog een stapje verder met 38.23-18. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat Jacob zich met hand en tand verdedigd heeft. Dat resulteerde in een vijf om vijf stelling. Maar na 59.23-19! was het Geert die met een subtiel eindspel zijn tegenstander er toch onder kreeg.
Joost Hendriksen trof in Anne Piet Kooistra een leuke en gelijkwaardige tegenstander. Ook Joost trok al vroeg ten aanval. Het werd een boeiend gevecht, waar beide spelers veel energie in stopte. Joost die toch enige bekendheid geniet als “tempospeler” moet gebaald hebben van 20…13-19 en 19×10. Scheelt toch weer een handvol tempi. Maar Joost rechte de rug en ging er nog eens goed voor zitten. Met kennis van zaken werd de aanvalsschijf 27 eerst aangevallen en vervolgens opgeruimd met 28.38-32. In een vijf om vijf, had Joost wel degelijk voordeel. Het is een ongeschreven wet, dat je wanneer je de gehele partij onder druk staat, de beslissende fout maakt wanneer je denkt dat het resultaat zo goed als binnen is. En dat werd in deze partij maar weer eens bevestigd. Met 53.43-39 gaat het toch mis voor de witspeler. Met 53.43-38 was een puntendeling onvermijdelijk geweest. Nu offerde Anne Piet 56.34-29 een schijf om in de wedstrijd te blijven. Dat mocht echter niet meer baten en boekte Joost een mooie overwinning.
We hebben deze wedstrijd als een ware kampioen gespeeld. Volledige focus van alle spelers en hoewel we natuurlijk nog niet veilig zijn, biedt dit wel weer houvast voor de komende wedstrijden. En de volgende wedstrijd zal wederom een uitdaging zijn. Op 7 december komen de reserves van De Witte van Moort op bezoek. Deze laatste competitiewedstrijd van dit jaar zal niet in ’t Koelhuis plaatsvinden. Noodgedwongen gaan we spelen in ‘Rijnstede’ aan de Kardinaal de Jongstraat. Hopelijk kunnen we deze opwaartse lijn doortrekken en kunnen we met een gerust gevoel de feestdagen in.