door Theo Berends
Afgelopen zaterdag is de nationale damcompetitie weer van start gegaan. In een snikheet “Koelhuis” werd afgetrapt tegen damvereniging Huizum uit Leeuwarden.
Na dit seizoen zal alles anders zijn in dammersland. De opzet van deze teamwedstrijden gaat volledig op de schop. De oorzaak van het teruglopende leden aantal. Dat is ook de reden zijn dat veel teams incompleet aantreden. Veel verenigingen kunnen nauwelijks een tiental achter de borden krijgen. Afgelopen seizoenen is er al geëxperimenteerd met achtallen, in de eerste en tweede klasse. Maar ook de Ereklasse en Hoofdklasse, hebben al enige ervaring met de nieuwe competitie opzet. In de Corona tijdperk, werden er nog twee competitieronden gespeeld met achttallen.Volgend seizoen geldt dat ook voor de twee hoofdklasse groepen. Daar komt ook nog bij, dat alle klasse overgaan van 12 naar 10 teams. Dus laten we dit seizoen nog volop genieten, van de oude vertrouwde en bloedstollende damcompetitie.
Na het zo succesvolle seizoen, waar we alle lof kregen, maar geen prijzen, beginnen alle teams uiteraard weer met nul wedstrijdenpunten. Onze doelstelling, zal niet anders zijn dan in voorgaande jaren. Eerst zorgen voor handhaving, daarna kunnen we de doelstelling altijd nog bijstellen.
Na afgelopen seizoen een uitstapje gemaakt te hebben naar de hoofdklasse groep B, zijn we dit seizoen weer ingedeeld in groep A. Onze eerste tegenstander was damclub Huizum uit Leeuwarden. Huizum is eigenlijk de evenknie van onze damvereniging. Ze bestaan inmiddels 91 jaar, waar wij komend jaar ons 90-jarig bestaan zullen vieren. Waar wij in de jaren tachtig hebben door gepakt, haakte Huizum in het seizoen 1986-1987 definitief af. Na de degradatie spelen ze al vele jaren in de hoofdklasse. In vele opzichte was Huizum altijd vooruitstrevend. Zelf heb ik nog bijzondere herinnering aan Huizum. In 1987 maakte ik voor het eerst kennis met de digitale klok. Mijn tegenstander Johan Capelle, gebruikte iets te veel tijd en verloor op de digital klok. Voordat dat wedstrijd kon beginnen was er eerst nog één minuut stilte. Dit ter nagedachtenis van de onlangs overleden dammer Jan Terpstra.
Voordat we aan het wedstrijdverslag beginnen moeten eerst onze sponsor VBI bedanken voor de nieuwe wedstrijdshirts. Ziet er bijzonder fraai uit.
Rob Schrooten ging de strijd aan met Tjalling van den Bosch. Vanuit de opening koos Rob voor een open flankspel aanval. Beide spelers laveerde geruisloos naar de stelling, waarin het evenwicht niet werd verbroken. Remise was dus het logische resultaat. Zelf mocht ik opnemen tegen Anton Schotanus. Deze nestor van Huizum speelt zijn hele damleven al bij Huizum. En op zijn tachtigste haalt hij nog steeds een behoorlijk niveau. Na een rustige opening, kreeg de snel spelende Schotanus, geen grip op het zwarte tegenspel. In het late middenspel kwam ik steeds beter te staan. Helaas verzuimde de Huissenaar een zeer kansrijke voortzetting. I.p.v. gevonden. Ook hier werden de punten gedeeld.
Onze kopman Geert van Aalten trad in het strijdperk tegen hun sterkste speler Rein van der Pal. Qua speelsterkte waren deze spelers aan elkaar gewaagd. Geert, met wit spelend, nam vanaf de aftrap het initiatief. Mooi de randschijfjes oplossen en bouwend aan een solide centrumstand. Rein kon daar weinig tegen beginnen. Dus eindigde ook deze partij na ruim veertig zetten in een remise.
Toen brak het moment aan van een flinke tegenvaller. Ruud de Kooter, invaller voor Dirk Joosten die opgeroepen was voor het eerste, ging hard onderuit tegen Kerst Hoekstra. Vanuit een flankspelopening kwam Ruud minder te staan. Dat leidde tot een vlucht na de rand met 21… 27-31×31. Mede hierdoor voerde Hoekstra de druk op centrumschijf 23. Eenmaal kon Ruud zijn schijf op 23 nog verdedigen, maar de tweede aanval werd hem fataal. Het een combinatie besliste Hoekstra de partij.
Nog een tegenvaller viel te noteren voor Marcel Janssen. Marcel speelde een dijk van een partij. Met strategisch centrumspel, bracht hij zijn tegenstander Anne Sinnema aan het wankelen. Maar deze herintreder gaf geen krimp. Anne verdedigde zich uitstekend en sleepte er een remise uit. Ook analyses van deze partij hebben geen winst aan het licht gebracht.
Inmiddels keken we wel tegen een 4-6 achterstand aan. Maar de stellingen op overige borden stemde hoopvol. Met name de partij die Emiel Leijser speelde tegen Piet Bouma. Emiel speelde een sterk aanvallende partij. Geheel in de Leijser-stijl bereikte hij heel veel voordeel. Piet Bouma werd helemaal overspeeld, zoals hij na afloop zelf aan gaf. Met een offer trachtte Piet door te breken naar dam. De Huissenaar was veel sneller aan de overkant en raapte nog een schijf op. Het eindspel dat op het bord kwam was gewonnen maar Emiel had een moment van damblindheid en accepteerde remise.
Toen was het de beurt aan Joost Hendriksen, om de stand in de wedstrijd gelijk te trekken. In een boeiende strijd legde Joost en lange-vleugel van zijn tegenstander volledig aan banden. Jacob de Vries kon daar niet het juiste antwoordt op vinden. Joost had de hele partij de volledige controle en Jacob restte in een negen om negen stand, niets anders dan de partij op te geven.
Fleur Kruijsmulder ging zaterdag te strijd aan met Anne Piet Kooistra. Vanuit de half-klassieke opening ging het spel over in gesloten klassiek. Lange tijd ging de strijd volledig gelijk op. Met de afwikkeling 34…26-31 en 35…21-27 nam Fleur het initiatief. Ze bouwde een goede stand op. Dat kostte haar veel tijd die haar later noodlottig werd. Na 42…3-8? ging het helemaal mis. Nodig was, wat Maarten Linssen aangaf op toernooidambase 42…23-28, 43…22-28, 44.24-29 met zeer goede remisekansen.
Willem Hoek bracht de Huissenaren voor de tweede keer op gelijke hoogte door te winnen van Sietse Nagel. Willem speelde een sterke partij. Zijn tegenstander had alleen oog voor het lege doosje, waar de schijven weer ingaan. In een hoog tempo ruilde hij er stevig op los. Maar Willem Hoek bleef uiterst kalm zoeken naar de juiste zetten. Met geduld en kennis van zaken werd Sietse steeds verder in het nauw gedreven. Met een kleine forcing wist de Huissenaar de partij overwinning veilig te stellen.
Onze rots in de branding Jan van Loenen, bracht ons toch nog de overwinning. Na een rustige opening gingen ook hier de damsteentjes in een rap tempo van het bord. Maar Jan bleef in zijn kenmerkende stijl zoeken naar kansen. Ook zijn geduld werd zijn tegenstander Wajong Poot te veel. In een laat klassiek middenspel bracht Jan met 42…19-23 een dreiging in het spel. Daar reageerde Waylon niet adequaat op. Na 43.47-41 is de stand volledig in evenwicht. Maar na het gespeelde 43.34-30 kreeg Jan schijfwinst. Met een kansrijk eindspel wat ontstond, bleek op het moment van capitulatie, nog net remise. Zo werd het punt wat Emiel tekortkwam alsnog gecompenseerd.
Al met al kunnen we stellen dat het een zwaarbevochte overwinning is geworden. Maar onverdiend kunnen het toch ook niet noemen. De competitie gaat veder op zaterdag 23 september. Dan gaan we op bezoek bij HDC in Hoogeveen.