door Theo Berends
Ondanks alle corona perikelen is er afgelopen zaterdag toch nog volop gedamd in de nationale competitie. Deze pandemie houdt ook de dammers in een ijzeren houdgreep. Afgelopen vrijdagavond was een spannend moment om te zien welke overheidsmaatregelen er afgekondigd zouden gaan worden.
De angst slaat genadeloos toe in deze huidige crisis. De dambond anticipeert op het beleid van de overheid. De nieuwe aanvullende maatregelen zouden pas op zondag ingaan. Er kon dus gewoon, nou ja gewoon, gespeeld worden. Nu zijn wij bevoorrecht met onze ruime speelzaal. De anderhalve meter afstand in het Koelhuis is dan ook geen enkel probleem. De dambond bood aan om wedstrijden met wederzijds goed vinden eventueel te verplaatsen naar de maanden december of januari.
Onze tegenstander was het tweede team van De Witte van Moort. Zij zijn hard getroffen door deze coronapandemie. Zij maakte dus geen gebruik om deze wedstrijd eventueel te verplaatsen. Dat zij ondanks zes invallers, toch naar Huissen kwamen getuigd van een groot dammershart! Waarvoor hulde. Dat deze wedstrijd nooit een echte wedstrijd zou worden, dat was vooraf al wel duidelijk. Het wedstrijdverloop was dan ook vrij eentonig.
Remco Vredenberg mocht als eerste een overwinning laten noteren. Zijn tegenstander Bennie Lawant had wel een heel bijzondere strategie. Hij speelde na 7.33-29 alleen nog maar op zijn linkervleugel. Remco wachtte geduldig en nam met 35…20-24! het initiatief. Nadat het linker vleugeltje van wit flink was uitgedund, kon Remco moeiteloos naar de damlijn marcheren. Dat betekende alweer de derde (!) overwinning van Remco dit seizoen.
Toen was mijn beurt om een bijdrage te leveren. Tegen Willem Fokkert kon ik een sterk centrumblok creëren wat leidde naar een flankaanval. Edwin Twiest geeft op toernooibase een tweetal zeer fraaie combinatieve mogelijkheden aan. Toch nog maar even na gaan kijken dus. Wit had natuurlijk op zet 23.33-29 moeten spelen om meer speelruimte voor zichzelf te krijgen. Daarmee had wit meer tegenstand kunnen bieden dan in de partij. Na 30.33-29? volgde een afwikkeling welke de Huissenaar schijfwinst en later de partijwinst opleverde.
Vervolgens speelde Fleur tegen basisspeler Jeffrey Steen een sterke partij. Strategisch kreeg Fleur spelend met zwart wel wat voordeel. Jeffrey koos voor alle zekerheid en ruilde met beleid naar een puntendeling. Toch een verdienstelijk resultaat voor Fleur, die de komende week haar opwachting gaat maken bij het wereldkampioenschap in Polen. Toen was het de beurt aan Marcel Janssen om een overwinning te laten noteren. Tegen Gerrit Schutmaat speelde Marcel een goede partij. Zijn tegenstander die na twintig jaar weer is gaan dammen, kon daar weinig tegenoverstellen. Op papier mindere spelers zoeken vaak hun toevlucht in het ruilen van de schijven. Meestal gaat dat dan ten koste van de strategie en komt de betere speler meestal ruimschoots in het voordeel. De kunst is dan om rustig te blijven. Dat soort klusjes kun je wel aan Marcel over laten.
Emiel Leijser tekende voor met zijn overwinning op Gert Brink voor de vierde partijzege in deze wedstrijd. In een klassiek spelbeeld ruilde Gert 30.27-22? daarna kreeg Emiel flink wat voordeel. Echter de Huissenaar maakte een flinke ketser met 40…15-20? Hiermee bood hij zijn tegenstander de kans om de partij in z’n voordeel te beslissen d.m.v. een lichte forcing. Na deze misser had Emiel weinig moeite om zijn voordeel te verzilveren. Rob Schrooten scoorde net als in de vorige wedstrijd een mooie overwinning. In een klassieke stelling bracht Rob, Arend Boertje steeds verder in de problemen. Met een lichte damcombinatie besliste Rob de partij.
Met een tussenstand van 11-1 waren de twee wedstrijdpunten inmiddels binnen. Dat was het moment dat Witte van Moort om tegen te scoren met een overwinning van Jan Schippers op Jo Weijman. Jan Schippers de sterkste speler van dit team was jarenlang basisspeler in hun eerste. Dus Jo Weijman trof het niet in deze wedstrijd en Jo was ook niet opgewassen tegen de sterke Schippers. Jo speelde meer tegen zichzelf dat tegen Jan Schippers. Waarom Weijman 10.40-34? speelde waar 10.36-31 veel meer voor de hand lag, is mij niet duidelijk. Jo had dus zijn lange vleugel wat sneller kunnen ontwikkelen en daarna een hoop speltechnische problemen kunnen voorkomen. Nadat zijn lange vleugel in een opsluiting terecht kwam was het een onmogelijke missie om er nog wat van te maken. Schippers speelde het netjes uit en Jo Weijman moest capituleren.
Toen was het de beurt aan Joost Hendriksen die nam het op tegen Theo Leoné. Joost kreeg vanuit de opening wel het initiatief maar zijn geroutineerde tegenstander behield wel de controle. Na zestig zetten werd de vrede getekend. Jan van Loenen smaakte zaterdag het zoet van een overwinning. In deze competitie was Jan al vaak dicht bij een overwinning maar dat lukte dus steeds net niet. Na het nodige laveerwerk kwam er uiteindelijk een eindspel op het bord wat Jan wist te winnen. Zij het met enige medewerking van zijn tegenstander. Deze speelde 60.14-10? terwijl 60.14-9 nodig was voor een puntendeling.
Het slotakkoord in deze wedstrijd was voor onze voorzitter Willem Hoek. Zijn tegenstander Gerwin Mollink speelde wel heel erg behoudend. Langzaam maar zeker veroverde Willem alle strategische velden. In het late middenspel werd de man uit Westerhaar volledig overspeeld. Een zeer verdiende overwinning voor Willem die de eindstand bepaalde op 16-4.
De conclusie na deze zesde speelronde is dat we ons zo goed als zeker veilig hebben gespeeld. Dat is eigenlijk ieder jaar onze doelstelling. Maar Huissen zou Huissen niet zijn, om onze doelstelling bij te stellen. Mogelijk kunnen we ons nog mengen in de strijd om de tweede plaats? De eerstvolgende wedstrijd staat gepland voor 8 januari 2022. Dan gaan we naar Heerenveen. Mochten de huidige maatregelingen dan ook nog van kracht zijn, dan sluit ik uit de competitiewedstrijden met een uur vervroegd gaan worden?