door Theo Berends
Damvereniging VBI maakt een topseizoen door. In het jubileumjaar waarin het eerste team de landstitel behaalde, heeft ook het tweede tiental het kampioenschap veroverd. Dat mag wel een buitengewone prestatie genoemd worden. De geschiedenis heeft geleerd, dat je gemakkelijker met het eerste team landskampioen kunt worden, dan dat je met het tweede team kampioen wordt, in een klasse lager.
Het is een prestatie van het collectief. Individueel allemaal goede tot hele goede spelers. Maar wat maakt dan het verschil met andere teams van ongeveer gelijke sterkte? De samenhorigheid binnen het team. De gezelligheid met elkaar en jezelf ondergeschikt maken aan het teambelang. Er is maar een persoon die aan de basis heeft gestaan van dit succes. Toen Geert Berends stopte bij het eerste tiental, heeft hij het tweede team bij de hand genomen. Hij zorgde voor de juiste spirit, de juiste winnaarsmentaliteit en versterkte de onderlinge band tussen de spelers.
Heel vaak hebben Geert en ik hierover gesproken. Wij wilde graag historie schrijven, door met het tweede team kampioen te worden en te promoveren naar de ereklasse. Kampioen worden is dan gelukt, promoveren nog niet. Dat komt door een wijziging in de competitie opzet, welke het komende seizoen doorgevoerd gaat worden. We krijgen uiteraard nog wel een kans om te promoveren. Op 16 maart a.s. spelen we uit tegen HDC Hoogeveen om een plek in de ereklasse. Persoonlijk zou ik dit kampioenschap dan ook aan Geert op willen dragen.
Zaterdag gingen we op bezoek bij de dammers van Oerterp-Drachten. De dammers van Uerterp zijn een paar jaar geleden gefuseerd met de dammers van OG Drachten. Uerterp in het fries Oerterp is een klein dorpje van bijna vijfduizend inwoners en valt bestuurlijk onder de gemeente Opstelland. De bekendste dammer die zijn roots in Oerterp heeft is Jan van Dijk.
Oerterp promoveerde in seizoen 2022-2023 met een score van 21 uit 11 naar de hoofdklasse. Het niveauverschil tussen de eerste- en hoofdklasse is toch wel aanzienlijk. Voor deze wedstrijd hadden ze zeven wedstrijdpunten behaald. Het jaar waarin er drie teams rechtstreeks degraderen, vochten zij voor hun laatste kans op klasse behoud. Zaterdag de kampioenswedstrijd konden we zien of de Huissenaren bestand waren tegen de kampioensstress. Nadat de kruiddampen waren opgetrokken stond er een 12-8 overwinning voor ons op te scorebord.
Het wedstrijdverloop verliep eigenlijk zorgeloos van de Huissense dammers. De jarige Marcel Janssen die zaterdag 60+ is geworden mocht de wedstrijd openbreken. Marcel opende met “de Keller”, wat door zijn tegenstander Harry Mennema maar heel matig werd tegengespeeld. Met Marcel’s 15e zet bracht hij een hekstelling op het bord. Positioneel stond Marcel al huizehoog gewonnen. Twee zetten later trapte de dammer van Oerterp in een simpele damcombinatie en gaf al vroeg op. Een mooi verjaardagscadeautje voor Marcel, die gelukkig zijn wandelschoenen had meegenomen.
Emiel Leijser, de ratingjager, was de volgende die zijn uitstekende seizoen nog meer kleur gaf. Hij speelde tegen Peter Boonstra. In een half-klassieke opening liet Boonstra aanvankelijk het centrum aan Emiel na 10.33-29×29. Maar nadat de Huissenaar Peter in een korte-vleugel-opsluiting nam, koos Peter toch maar voor de “veilige” terugtocht met 22.34-29. De opening was achter de rug en dan is Emiel helemaal in zijn element. Mooi sterk centrum opgebouwd en voerde ziende ogen de druk op. Na 36…23-28! werd de zwakte van de witte stelling genadeloos blootgelegd. Met 38…17-21! forceerde Emiel op fraaie wijze de winst welke bekroond werd onvermijdelijke doorbraak combinatie. Emiel heeft weer een aardige stap gezet op weg naar de 1300 ratinggrens.
Toen was het de beurt aan Willem Hoek die het op nam tegen de jeugdige Jorn Kruit. Na een rustige opening kreeg de partij een klassieke structuur. Willem met wit spelend had netjes randschijf 35 opgelost en hield zijn schijven mooi bij elkaar. Met 20.34-29 voerde hij de druk op. Dat herhaalde hij op zet 24 nogmaals en dat leidde tot een gespleten stelling voor zijn tegenstander. Strategisch laveren is techniek waarbij je ook vooral geduld moeten kunnen opbrengen. Daarbij moet ik nog wel eens terugdenken aan een uitspraak een onze kopman, Geert van Aalten. Die opperde dat je “in een één om één stand kun je ook nog winnen”. In een oppermachtige stand van Willem, begaat Jorn met 40…13-19? de beslissende fout, welke na 41.37-31! meteen werd afgestraft. Ook Willem kan met een +3 score terugzien op een goed seizoen.
Met een 6-0 voorsprong kon het natuurlijk niet meer misgaan om het kampioenschap veilig te stellen. Maar goed, we rijden dat hele eind natuurlijk niet om het vervolgens maar rustig aan te doen. Dammers willen, zoals de meeste sporters, altijd voor het beste resultaat gaan.
Het was vervolgens Henk Jonker die wat terug deed namens Oerterp. Op het eerste bord speelde hij tegen Rob Schrooten. In de opening speelde Rob op de 10e zet wel erg snel 4-9. Toch een zet het verstrekkende consequenties, zoals even later zou blijken. Veel beter is het om deze keuze uit te stellen. Dan nog liever 10…19-23. Mede hierdoor koos Rob in zijn vervolg voor de afwikkeling met 17…22-27 en gaf daarmee het initiatief aan zijn tegenstander. De enige andere optie was 17…14-19 maar ook dan, komt wit in het voordeel. Na deze afwikkeling kreeg wit een mooie Springer-doorstoot in Rob’s centrum. De Huissenaar probeerde te omsingelen, maar vergat daarbij om een keer 20-25 te spelen. In een tien om tien trapte Rob, in een damcombinatie en feliciteerde zijn tegenstander met zijn overwinning. Jammer, maar kan gebeuren. Back tot basics, te beginnen over veertien dagen in Hoogeveen.
Jan van Loenen ging de strijd aan met Jan Hoogterp. Onze Jan kreeg zijn geliefde Hans Jansen opening met op bord. Hij bouwde zijn korte vleugel actief op, en wachtte op het moment om de aanval te kunnen plaatsen. Aan de andere kant van het dambord werd de stelling aardig uitgedund. Nadat de Huissenaar inderdaad de aanval zocht met 20…21-27×27 leek hij wel enig voordeel te hebben. Maar de Jan Hoogterp verdedigde zich bekwaam. Hij opende de aanval op de zwarte voorpost, om niet veel later middels om twee om twee de rand op te zoeken. Je hebt vaak optisch voordeel, wat in de praktijk heel vaak tegenvalt. En dat was ook nu het geval. De witspeler speelde secuur en meer dan een puntendeling zat er beide Jannen niet in.
Joost Hendriksen trof in Gabriël Heerema een geduchte tegenstander. Onlangs debuteerde Gabriël, zij het via een sponsor keuzeplaats in het kampioenschap van Nederland. Het werd een uitermate boeiend duel, waarbij beiden spelers viel energie in stopte. Joost trok al vroeg ten aanval met 6.30-24×24. Maar na 12.34-30×30 ontstond er een geheel ander speltype na de twee om twee ruil. Met zwarts 19…22-28 koos Gabriël toch maar voor iets meer zekerheid. Hij wilde ongetwijfeld 20.31-27×27 niet toelaten. Mede door deze ruil kreeg Joost volledige controle over partij. Maar met 38…13-18 koos Gabriël terecht voor een remise afwikkeling. Ieder andere zet was hem op verlies komen te staan. Al met al een prima partij van Joost.
Onze kopman, en wederom onze topscorer Geert van Aalten nam het op tegen Iskander Al Sarayfi. Vanuit de bekende Tsjegolew-opening veranderde het speltype al snel richting klassiek. Geert had al gezien dat de wedstrijd de goede kant opging voor ons, en deed het dus rustig aan. Na de opening ontstond er een wederopbouw fase. Hierbij bleef het klassieke karakter van de deze partij in takt. Na het gedwongen 44.28-22 koos Iskander voor de zekere weg naar de remise. Hij nam ten koste van een schijf een damcombinatie, waarna de punten werden gedeeld. Dat leverde de fries een blauwe notering op bij de uitslagendienst van toernooidambase.
Onze aanstaande vader Dirk Joosten trad in het strijdperk tegen Rudolf Smedinga. En ik blijf het herhalen, Dirks partijen zijn altijd meer dan de moeite waard om na te spelen. Dirk schuwt nooit de strijd. Maakt hem ook niet uit tegen wie hij speelt. Zo dus ook zaterdag tegen Rudolf. Na een klassieke opening koos Rudolf met wit spelend, als eerste om de rand op te zoeken met 21.27-21×21. Het mooie is dat beide spelers een partij willen spelen geheel op eigen inzicht. Dus niet volgens bepaalde theoretische paden. Dirk volgde dus 26… 24-30 wits voorbeeld. Nadat het nodige materiaal was uitgewisseld, leek Dirk beter te staan. En dan met name de witte schijven op 16 en 26 namen nauwelijks deel aan het spel. Toch bleef alles binnen de remisegrenzen. Dus werden de punten na vijftig zetten gedeeld.
Zelf mocht ik het opnemen tegen Erik Oppendijk. Na een boeiende opening kreeg ik de gelegenheid om met 11…22-28 ten aanval te trekken. Nood gedwongen ging Erik vervolgens met 13.27-21 naar de rand. Het werd een uitermate mooi damgevecht. Met de ruil 22…28-33 creëerde de zwartspeler de nodige speelruimte zonder zijn verkregen voordeel te verspelen. De voormalige dammer uit het Gelderse Ede kwam steeds slechter te staan. Niets leek een overwinning voor de Huissenaar in de weg te staan. Met 32…23-28×28 brak de beslissende fase van de partij aan. In een oppermachtige stelling speelde ik 48…23-29? Het onmogelijke leek toch mogelijk. Met een schijfoffer had het zomaar in remise kunnen eindigen. Maar het geluk had ik aan mijn zijde. Na 56.24-20? gespeeld in tijdnood, mocht ik toch nog twee punten bijschrijven. Gezien het wedstrijdbeeld m.i. volkomen terecht. Mooi was de opmerking na afloop van mijn tegenstander. “Ik was wel taai vandaag”. En dat klopte volledig.
Tenslotte zat Fleur nog te zwoegen tegen Hendrik Veenstra. Hendrik is aan een supersterk seizoen bezig. Voor deze laatste wedstrijd had hij al 16 punten bij elkaar gespeeld. Hij is ook de man die met behulp van de computer, iedere ronde alle bloopers, maar ook de gemiste kansen worden dan opgespoord. De partij begon redelijk rustig. Na wat ruiltjes kreeg de partij een klassiek karakter. De dammer van Oerterp had een iets flexibelere stelling met zwart. Na 22.31-26 voerde hij de druk op, door zijn korte vleugel op te laten sluiten. Vervolgens speelde Fleur even later 25.27-22. Zelf zou ik liever gekozen hebben voor een andere opbouw. Om dan met 28-22 verder te kunnen. De spanningen in de partij liepen verder op. Op toernooibase laat Hendrik diverse aardige wendingen zien. In tijdnood kon Fleur nog wel aardig meekomen, maar ze belandde in een slecht eindspel en verloor niet veel later de partij. Jammer Fleur, zie het als een goed leer moment.