door Theo Berends
Afgelopen zaterdag werden de promotie- en degradatiewedstrijden afgewikkeld in de nationale damcompetities. Het reserveteam van Damvereniging VBI was voor het tweede jaar de rij van de partij. Vorig seizoen werd met kleinst mogelijke verschil verloren van onze damvrienden uit Arnhem. Nu werd het Hoogeveen.
Door een aangekondigde wijziging in de opzet van de nationale competitie, diende nu de kampioenen via een extra wedstrijd alsnog promotie af te dringen. Ditmaal ging de reis dus naar Hoogeveen, alwaar het eerste team van HDC onze opponent was. HDC kwam door een nederlaag in de laatste speelronde tegen DUO alsnog op stek negen terecht. Dat betekende voor hun een ongewenste extra wedstrijd, waar ze niet op gerekend zullen hebben. De huidige landskampioen VBI 1 had dit seizoen de handen vol aan onze tegenstander. Ze wonnen deze wedstrijd wel met 9-11 waarbij alleen Alexander Baliakin zijn partij winnend afsloot. De overige partijen werden allen remise. Vooraf tekende wij voor zo’n scenario.
We wisten dat dit een loodzware opgave zou gaan worden. Alleen als wij een topdag zou hebben, dan hadden we mogelijk een kans om deze wedstrijd te winnen. We weten inmiddels dat onze missie, om na het behaalde kampioenschap ook promotie af te dwingen is mislukt. We hebben allemaal het beste gegeven maar dat bleek niet genoeg de dammers van HDC te verslaan. Uiteindelijk verloren we deze confrontatie met toch wel geflatteerde cijfers van 13-7.
De wedstrijd werd geopend met een puntendeling tussen Jan van Loenen en Nick Waterink. Na wat schermutselingen in de opening werd het een vrij overzichtelijke partij. Jan was natuurlijk gewaarschuwd over de sterkte van zijn tegenstander. Vorig weekend miste Nick net de finale van het Nederlands kampioenschap. Hij verloor in de barrage nipt van Jan van der Star. Jan hield de controle over de partij en na veertig zetten vonden zij het voldoende.
Toen was het de beurt aan Joost. Joost kreeg in de Poolse Natalia Sadowska een internationale grootmeester als tegenstander. De Huissenaar is een degelijke klus wel toevertrouwd. Hij heeft voldoende ervaring in het eerste team opgedaan om dit soort partijen op waarde te schatten. Joost met zwart spelend had een blok opgebouwd en trok met 19…22-28 ten aanval. Natalia koos ervoor om de stelling te neutraliseren en ruilde de indringer af. Er ontstond “een weinig aan de hand stand” op het bord en niet veel later werden ook hier de vrede getekend.
Marcel Janssen die na een weekje vakantie uitgerust aan de start verscheen, had het lastig tegen de ketting rokende Rick Hakvoort. Vanuit de opening werd het een boeiende partij, waar beide spelers tot het uiterste gingen. Rick, met wit spelend, koos al vroeg voor de aanval. En de Huissenaar speelde alles over rechts wat m.i. niet de allerbeste keuze was. Na 26.23-19×19 werd de stand zeer kritiek voor Marcel. Via toernooidambase konden de thuisblijvers de partijen semi-live volgen. Een mooi initiatief van de dammers uit Hoogeveen. In de daarbij getoonde analyses blijkt dat Rick de nodige kansen onbenut heeft gelaten. Maar Marcel vocht voor wat hij waard was en bereikte alsnog de damlijn. En na 61 zetten zag hij zijn overlevingstocht met een punt beloond. Een behoorlijke meevaller voor ons team.
Toch zouden de Hoogeveense dammers de leiding nemen in deze wedstrijd. Het was Zainal Palmans die de wedstrijd openbrak. Hij versloeg, de anders zo degelijk spelende, Emiel Leijser. Emiel speelt graag een open aanvallende flankspelletje. Zijn tegenstander Zainal heeft een rating van boven de 1400. Dan had ik persoonlijk toch wat rustiger aangedaan. Zo liet Emiel met 10.28-23 een kans voorbijgaan om daarna te zien hoever Zainal zou willen gaan voor een tweepunter. Ook 20.36-31 speelt zijn tegenstander in de kaart. Gewoon 37-31 en 42-37 is veel stabieler. Tenslotte moet je ook ten alle tijden je verdediging op orde houden. Andere goede optie was natuurlijk 20.33-29. Emiel kreeg een statische stelling. Door een gebrek aan speelbare zetten raakte Emiel in de problemen. Met 31.29-23! 32.39-34 had hij nog redelijk tegenstand kunnen bieden. Niet veel later verloor Emiel een schijf en niet veel later de partij.
Willem Hoek speelde zaterdag tegen Maikel Palmans een vrij solide partij. Willem zal nog wel even teruggedacht hebben aan zijn partij van vorig jaar. Toen speelde hij, in de promotiewedstrijd tegen CTD, een kamikaze partij tegen Fredik Andriessen. Een heel verstandige keuze van Willem om gericht voor een resultaat te gaan. Na 6…20-24×24 koos Willem voor een klassieke strategie. Na 21.28-23 van Maikel was de muziek wel uit de stelling, en leek het erop dat beiden tevreden waren met een puntendeling. Na de opbouwfase vonden beide het genoeg geweest en werd de vrede getekend.
Zelf mocht ik het opnemen tegen Michel Stempher. Een opponent met een rating in de 1400 en op papier hun de sterkste speler. Nauw heb ik in het verleden wel meer van dat soort klusjes geklaard. Als je zo’n tegenstander in “het spel” laat komen, dan zijn ze in hun element. Dan moet je een opening kiezen waarmee je het initiatief na je toe kunt halen. Daarom was zeer content met 3…16-21 van mijn tegenstander. Michel kreeg totaal geen grip op mijn spel. De partij ontwikkelde zich in klassieke banen. Met 22.22-17×17 kon ik voorpost innemen die daar lastig was voor de zwartspeler. Tien zetten later werd deze voorpost middels 8-12 opgeruimd. De stelling was reeds gereduceerd tot een zeven om zeven. In het verre verloop kende de Huissenaar nauwelijks problemen. Ook hier werden de punten netjes gedeeld.
Geert van Aalten ging zaterdag vol voor de winst tegen Sytze Spijker. Sytze is een van de vele jeugdige talenten van Hoogeveen. Geert die de zwarte schijven hanteerde speelde een sterke aanvalspartij. Als de toegevoegde analyses in toernooibase mag geloven, zou Geert op de drieënveertigste zet de winst gemist hebben. Enkele zetten later nam Geert een damcombinatie die zijn tegenstander de nodige kopzorgen baarde. Nu kwam de Hoogeveener met de schrik vrij. Gezien het partijverloop zou een overwinning verdiend zijn geweest.
Lisa Scholtens besliste deze ontmoeting door Dirk Joosten te kloppen. Zelf kende ik de sterkte van de damster Lisa niet. Maar sinds Nijmegens Open van 2023, heb ik zelf ondervonden dat zij een meer dan behoorlijk niveau haalt. Dirk zal vooraf zijn kansen hebben toegedicht. Helaas kwam dat er zaterdag in z’n geheel niet uit. Vanuit de opening die volgens het Andreiko schema verliep, ontstond er een mooi klassiek duel. In het middenspel had Lisa de controle. In een negen om negen stelling speelde Dirk 42.45-40? Hiermee verspeelde hij zijn laatste kans op een puntendeling. Na 42.35-30 43.33-29 was een remise zeker nog mogelijk geweest. Jammer Dirk volgende keer beter.
Vervolgens was het Fleur Kruijsmulder die onderuitging tegen Klaas Leijenaar. In een klassieke partij was er weinig aan de hand. Het tempospel leek toch vrij gunstig voor Fleur. Maar na 38…20-25 en 39….15-20 kantelde de partij volledig. Na Klaas terug ruiltje met 43.37-31 werd Fleur op slag kansloos.
Het slotakkoord was voor Rob Schrooten. Rob speelde een sterke partij tegen Maarten Wichgers. Na een vrij rustige opening zocht Rob via het kerkhofveld de aanval. Nadat Maarten de nodige ruilacties had ondernomen, verzuimde Rob om de winst binnen te halen. De Huissenaar speelde 41.38-33? waar 41.38-32! goed was geweest voor een tweepunter.
De wedstrijd leverde een terechte winnaar op. Wij hebben onze kansen, die er zeker geweest zijn, helaas niet benut. Als team hebben er alles aan gedaan om voor een stunt te zorgen. Helaas zat het er gewoon niet in en moeten we het kampioenschap koesteren. Een mooie opgave voor het nieuwe seizoen, aannemende dat de kampioen dan wel promoveert.