door Theo Berends
In de zesde speelronde van de nationale damcompetitie, hebben de dammers goede zakengedaan in de hoofdklasse A. Allereerst door zelf met ruime cijfers te winnen van het reserveteam van damvereniging Hijken.
Van onze achtervolgers liep DES uit Lunteren schade op, door gelijk te spelen tegen Huizum. De andere titelkandidaat Het Noorden deed wel wat er vooraf verwacht mocht worden. Zij wonnen thuis met duidelijke cijfers van ADG. We zijn nu net over de helft van de competitie en voeren de ranglijst aan met twee punten voorsprong op DES en Het Noorden.
Damvereniging Hijken, toch alweer jarenlang een topclub, dat inmiddels vier landstitels opleverde, heeft een aardig jasje uitgedaan. De laatste landstitel dateert van 2020. Het eerste team bestaat uit een verzameling van regionale topspelers. Met zelfs de ex-wereldkampioen Roel Boomstra in hun gelederen, nog altijd een geduchte tegenstander. Maar er zijn ook topspelers afgehaakt, die hun heil elders gezocht hebben. Maar damvereniging Hijken kan wel terugvallen op een zeer sterke jeugddammers. Hun jeugdopleiding werpt haar vruchten af. Die krijgen nu ook de ruimte om aan het niveau van de ereklasse te wennen. Dus de toekomst van deze topclub is zeker gegarandeerd. Die komen echt wel weer op topniveau terug. Dat alles heeft natuurlijk ook haar weerslag op de prestaties van hun reserveteam. Vorig seizoen zijn ze gedegradeerd uit de hoofdklasse. Ze verloren de degradatiewedstrijd in de nacompetitie van Hoogeveen 2, en hadden dit seizoen dus hun opwachting moeten maken in de eerste klasse. Maar door de vrijwillige degradatie van o.a. damvereniging Lent, kwam er toch nog een plaats vrij en bleven zij alsnog hoofdklasser.
De wedstrijd van afgelopen zaterdag begon met één minuut stilte. Dit ter nagedachtenis van ons erelid Eef Leijser die afgelopen week op 87-jarige leeftijd overleed. Eef is van heel grote waarde geweest voor alles en iedereen binnen onze damvereniging.
De wedstrijd kende een eentonig verloop. Zaterdag mocht ikzelf als kopman op het eerste bord de strijd uitvechten met hun sterkste dammer Jacob Okken. Ik kende als pur-sang teamspeler mijn opdracht. Remise spelen was voldoende in deze partij. Jarenlang deze “stopper” opdracht uitgevoerd in het eerste team, dus geen onbekende opgave voor mij. Na een rustige opening leek Jacob iets beter te staan. Maar veel stelde dat niet voor. Het middelspel kende een klassiek karakter. Het duel bleef echter volledig in evenwicht en éénenveertig zetten werden de punten gedeeld.
De eerste tweepunter kwam op naam van Geert van Aalten. Hij speelde tegen Hans van der Laan een mooie aanvallende partij. Geert kreeg de strategische damvelden al snel in handen en hield deze onder controle. Hans van der Laan werd volledig overspeeld en hem restte niets anders dan zijn tegenstander te feliciteren. Het krachtsverschil in deze partij was gewoon te groot.
De volgende partij overwinning kwam op naam van Joost Hendriksen. Joost speelde tegen invaller Ronald Karmoen. Ronald nam vanuit de opening de hekstelling in. Joost nam met zwart spelend het centrum in. Nadat de Huissenaar zich met 17-21 bevrijd had uit de hekstelling, brak de opbouwfase aan in de partij. Geheel in zijn kenmerkende speelstijl werd zijn tegenstander verder onder druk gezet. Na 41.44-40? versnelde het einde van de partij. Met een doorbraak combinatie besliste Joost de partij. Ook zonder deze combinatie had Joost deze partij gewonnen.
Jo Weijman de invaller voor Emiel Leijser speelde tegen eveneens een invaller bij Hijken, Feiko Stoppels. De opening werd als het ware overgeslagen. Met een drie om drie ruil holde Jo het witte centrum uit. De Huissenaar bouwde geduldig aan een sterk centrum. In het middenspel trapte de dammer uit Hijken in een lichte doorbraak combinatie. Met een terug offer kon hij erger leed voorkomen. In een zeven om zeven stand stond Weijman oppermachtig. Een overwinning leek aanstaande. Maar Feiko manoeuvreerde zich knap om het centrumspel van Jo heen. Uiteindelijk met een puntendeling als resultaat.
Als team waren wij zeer content met het feit dat Dirk weer eens met ons team kon meespelen. Dirk was “vaste” invaller in het eerste team voor Gunter Valneris, die gelukkig weer aangesloten is bij het eerste. Dirk trof in Rik Smit een sterke tegenstander. Ook in deze partij kwam de hekstelling op het bord. Dirk bood zijn tegenstander de kans om de hekstelling te verlaten. Dat deed deze dan ook, en daarna verkreeg Dirk het betere van het spel. De Huissenaar plaatste vervolgens een schijf in het hart van het zwarte centrum. Met geduld een subtiel positiespel werd Rik tot overgave gedwongen.
Toen was het de beurt aan Fleur. Fleur koos voor een agressieve opening tegen Kor de Groot. Na 11.33-28 kreeg het spel een klassiek karakter. Het leverde wit in het middelspel wel wat voordeel op, maar zeker niet genoeg om partij te kunnen beslissen. Persoonlijk had ik liever voor 11.34-29 gekozen. In het klassieke middenspel kreeg Fleur geen grip op haar tegenstander die dan ook tevreden was met de verdeling van de punten.
Onze man in vorm Rob Schrooten trad in het strijdperk tegen Alex Boxum. Alex heeft als vader van twee dammende zoons (!) zijn taak als dammer reeds volbracht. Qua speelsterkte zijn de beide zoons hun vader al gepasseerd. De jongste Matheo is een enorm talent. Hij gaat half december debuteren in het kampioenschap van Nederland senioren. En dat op 14-jarige leeftijd. Zijn broer Daniel maakte zaterdag het debuut in het eerste team van Hijken. Ook deze partij kende een rustige start. Na wat ruilwerk nam wit een halve hekstelling in. Om voor mij onduidelijke reden verbrak hij deze weer noodgedwongen na 18.38-32? Toch kwam Alex steeds beter te staan. Hij drukte Rob, die met zwart speelde, naar de rand van de afgrond. Nadat Rob een doorbraak moest toestaan, offerde de Huissenaar een schijf voor een doorbraak. Met 50.4-18 raapte Alex nog een schijf op. Kansrijker was het geweest om snel een tweede dam te halen. Dan weet ik niet of Rob ook een remise had behaald? In de partij lukte dat met secuur spel nog net wel.
Vervolgens vergrootte Jan van Loenen de voorsprong door te winnen van Jaap Knipper. Jan speelde een sterke partij tegen een passieve Jaap Knipper. Na een klassiek begin nam Jan de lange vleugel van zijn tegenstander onder vuur. Om onder de druk uit te komen besloot Jaap tot 23…25-30×30. Jan voerde de druk steeds verder op. De zwarte stelling van Jaap deed gewoon zeer aan de ogen. Hij leek volledig overspeelt te worden. Maar Jan liet zijn tegenstander langer “in leven” dan dat nodig was. Jan speelde 43.31-27 waar 32-28 veel sterker was geweest. In de partij kwam Jan in temponood en moest zodoende een twee om twee doorbraak toelaten. Het dammen eindspel was ook heel slecht voor de dammer van Hijken. Met uiterste precisie maakte Jan dit karwei toch netjes af.
De nieuwe man in vorm is Marcel Janssen. Na vier remises, won hij zaterdag voor de tweede maal op rij zijn partij. Met iets meer partijen in de voorbereiding op huidige damseizoen, had Marcel nu waarschijnlijk al op plus drie of plus vier gestaan. Maar goed het is wat het is. Marcel speelt altijd vol met passie en kennis van zaken. Soms mag er wel iets meer risico’s in zijn spel brengen, maar altijd goed voor mooi analyse werk na afloop. Dunne strategische standjes vindt Marcel nog altijd het leukste. Wat dat betreft kwam hij zaterdag weer volledig aan zijn trekken, tegen Rob Knevel. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar veel partijen worden vanuit klassiek opgebouwd. Terwijl het klassieke speltype toch wel het moeilijkste is om te spelen. Ook nu weer kon Marcel, die de zwarte schijven hanteerde, de druk zover opvoeren met 20…17-22×22 dat wit in een iets later stadium nood gedwongen de rand ging opzoeken. Dat de remisemarges groot zijn in het damspel, dat wisten natuurlijk al. Zo ook in deze partij begaat Rob pas op z’n 61e zet 28-23? de beslissende fout. Met 28-22 had hij nog net kunnen ontsnappen. Vaak speelt tijdnood, de inspanningen van de eerste zestig zetten natuurlijk parten. Dat zal Marcel een zorg zijn en pakte zo alsnog de overwinning.
Toch kwamen we niet helemaal ongeschonden uit deze wedstrijd. Willem Hoek speelde tegen Ben Dekens een moeizame partij. Ik had de indruk dat Willem meer tegen zichzelf speelde dan tegen zijn opponent. Op papier is Willem de veel sterkere dammer, met een rating verschil van bij tweehonderd punten. Dan snap ik ook wel dat de Huissenaar de partij ingaat om te winnen. Ook tegen “mindere” spelers moet je geduldig blijven en wachten op de kansen die echt wel gaan komen. Na wat ruilwerk vanaf de start pakte Willem, die met wit opereerde, dat belangrijke veld 15. Misschien toch niet het juiste plan, omdat Ben de druk op schijf 27 opvoerde. Daardoor speelde Willem 21.42-37? en daarna ging het van kwaad tot erger. Toch kreeg Willem toch nog een kans op herstel na 33… 14-20 geeft 34.33-28 betere kansen om te overleven volgens de computer. Nu bleef de Huissenaar met zijn twee achter gebleven schijven op 36 en 46 zitten. In het verdere partijverloop kreeg Willem geen kans meer op herstel.
Zo wonnen wij dus de laatste competitiewedstrijd van dit jaar met duidelijke cijfers. Of we het willen of niet, maar we zijn nu duidelijk de favoriet om dit seizoen kampioen te worden in de hoofdklasse. Dat betekent niet dat we ook promoveren naar de ereklasse. Door de nieuwe opzet van de damcompetitie volgend seizoen, dient de kampioen ook nog een promotiewedstrijd te spelen tegen de nummer negen of tien uit de ereklasse. Maar we zitten net op de helft van de competitie, dus alles is nog mogelijk. In de zevende ronde, die wordt gespeeld op 6 januari 2024, gaan we op bezoek in Westerhaar. Dan zijn de reserves van Witte van Moort onze tegenstander. Zowel ons eerste en ook ons derde team zullen die dag in Westerhaar hun competitiewedstrijd spelen.