door Leen de Rooij
In EAD uit Asten trof het derde team van VBI een van de favorieten. De Astenaren hadden een gemiddelde rating die 100 punten hoger lag dan die van de VBI- spelers.
Adrie van Outheusden van EAD maakte een mooie analyse van een fragment uit de partij Clevis – Lamers: analyse (pdf).
De wedstrijd begon heel ongelukkig. Theo Willemsen, die bekend staat om zijn gedegen spel, liep reeds in de opening in een niet te moeilijke combinatie. Hij verloor een schijf en toen hij naderhand een tweede stuk moest inleveren, staakte hij de strijd.
Henk Kemperman en Leen de Rooij troffen tegenstanders van ongeveer gelijke kracht. Beide partijen eindigden in bloedeloze remises. Het spel van Lisa Aleven ontwikkelt zich bijzonder gunstig, nu ze niet meer uitsluitend kiest voor klassieke patronen. Met uitstekend aanvalsspel drukte ze haar tegenstander steeds verder in de verdediging. Deze kon nog wel een dure doorbraak nemen, maar Lisa wikkelde ook het eindspel perfect af. Het was met afstand de beste partij van VBI.
Toen de stand weer gelijk was, keek iedereen vol verwachting naar de partij van Jos Lamers. Hij kon zich gunstig loswerken uit een kortevleugelopsluiting en legde op zijn beurt het spel van zijn opponent sterk aan banden. Met een offer wilde hij de winst binnenhalen, maar dat plan bleek niet correct. Toen hij daarna verzuimde om de stand materieel gelijk te houden, kwam Jos er niet meer aan te pas. Na deze nederlaag leek het pleit voor de Huissense spelers beslecht, vooral omdat Lotte er tegen een sterkere tegenstander niet aan te pas kwam. Op het onregelmatige spel van haar tegenstander kon zij geen passend antwoord vinden.
Gelukkig was Richard Kempen weer goed op dreef. Met het drukspel waarmee hij zich in de vorige partijen wist te onderscheiden, kreeg hij ook deze keer groot voordeel. Met een forcing besliste hij de partij. Ralf Veenings kreeg aanvankelijk geen enkele kans; integendeel, toen hij het spel probeerde te forceren, kwam hij zienderogen slechter te staan. In wederzijdse tijdnood benutte hij een laatste kans. Zo stond er opnieuw een gelijke stand (8-8) op het scorebord, maar de laatste partijen boden weinig hoop.
Tessa onderschatte een aanval van haar tegenstander op de lange vleugel. Ze wist de grootste schade te herstellen, maar een nederlaag leek onvermijdelijk. Toen haar tegenstander op haar vleugel doorbrak, wist zij zelf ook naar de damlijn te komen. Uiteindelijk kwam ze in het eindspel zelfs een schijf voor, maar remise was onafwendbaar. Tot zijn grote schrik merkte Gerard Boogaars in het klassieke middenspel dat een noodzakelijke terugruil tot schijfverlies leidde. Hij kreeg wel enige compensatie, maar dat was niet voldoende. De Astense tegenspeler verzuimde een directe winst die in een 3 om 3- oppositie zou zijn geëindigd. Met de moed der wanhoop vocht Gerard door. Ten koste van enig materiaal wist ook hij door te breken. Uiteindelijk bereikte hij de veilige remisehaven, waarmee hij tevens een wedstrijdpunt voor VBI binnensleepte. Zwaarbevochten, maar toch wel verdiend!