Zaterdag 12 december mochten wij aantreden tegen Dordrecht. We waren sinds lange tijd weer op volle sterkte. Zou het alleen zin hebben? Dordrecht is namelijk een erg goede ploeg. Vorig jaar gedegradeerd uit de hoofdklasse. In hun spelersbestand zitten namen als Tanya Chub, Anton Kosior en Nico Knoops. Toch hoopten wij voor een stunt te kunnen zorgen. En als de opstelling meezit of de zwakkere spelen degelijke remises tegen gerenommeerde namen dan wie weet waar het schip kan gaan stranden. We hebben namelijk spelers als Henk Kemperman, Remco Vredenberg en Theo Willemsen die bewezen hebben die remises ook echt te kunnen pakken. Leen, Coen en Pepijn zouden misschien kunnen winnen. Maar goed, dit bleef voor aanvang van de partij koffiedik kijken en misschien niet al te realistisch.
De loting was goed. Leen tegen Kosior verwachtte ik een punt van en misschien kon Pepijn wel gaan stunten tegen Rob Van Eijk. De rest van de borden had ik niet het gevoel bij dat we kansloos waren en Jan Linsen en Geert hadden meer rating dan hun tegenstanders, dus misschien zouden daar wel overwinningen van vandaan kunnen komen.
Als eerste uit was Geert Boogaars. Hij verloor. Dit was wel een domper eerlijk gezegd. Hij zat tegen een niet al te goede jeugdspeler. Zijn positie was wel goed. Rustig gespeeld op tempovoordeel en op centrum. Enige plan van zijn tegenstander Job Arts was om naar de rand te gaan. Toch ging Geert de fout in door in een combinatie te lopen. Eerlijk is eerlijk het was geen makkelijke, dus knap van de Job dat die het zag. Vervolgens tekende Henk Kemperman de remise tegen Ton van Bokhoven.
Henk stond wel minder denk ik. Zijn tegenstander nam een doorbraak voor twee schijven. Henk moest er zelf ook twee gaan offeren om nog een kans op de remise te hebben. Vooral door rustig te blijven en de remisemarge in oog te houden sleepte Henk knap een puntje binnen. Jacob Reiffers had ook een betere tegenstander kijkend naar de rating, genaamd Joop Roedolph. Bij velen bekend van het Nijmegen Open (net als zijn broer overigens). Jacob speelde goed en zover ik het weet zonder gevaar naar de remise. Misschien is deze partijopzet is makkelijker om te spelen dan al die hersenkrakers in de vorige partijen, of niet Jacob? Hoe dan ook iedereen mag zelf weten hoe die speelt en ik ben de laatste die dat moet bekritiseren, maar dit was voor het gevoel gewoon prettiger. We hebben namelijk weleens 1000 doden gestorven bij partijen van de ambitieuze Jacob Reiffers
Dan Remco Vredenberg. Remco zat tegen een voor hem oude bekende. Randy Horne. Zij hadden al weleens eerder tegen elkaar gespeeld in het Nijmegen Open. Normaal is Randy beter dan Remco. In deze partij bleek dat ook wel. Het initiatief lag lange tijd bij Randy. Toch keerden de kansen na verloop van tijd. Maar Remco durfde niet door te gaan en bood remise aan. Bij Albert eigenlijk hetzelfde als bij zijn vriend Remco. Ook was het voor hem een bekende tegenstander van Nijmegen en ook werd het remise. Albert had een zeer aanvallende partijopzet. Misschien zelfs iets te veel van het goede. Toch kon tegenstander Fred Roedolph het niet afstraffen en werd het remise.
De volgende domper was die van Pepijn. Hij verloor van Rob van Eijk, Natuurlijk is dit geen schande; Rob is namelijk een routinier die weet waar het spelletje omdraait. Ook gaat het bij Pepijn niet per se om de punten, maar om de ontwikkeling dus had ik vrede met deze nederlaag. Toch was het vanuit wedstrijdperspectief gezien die definitieve klap aangezien we op geen enkel bord duidelijk voordeel hadden. Vervolgens was het Leen die een knap punt uit de strijd veroverde tegen Kosior.
Ik kan weinig zinnigs zeggen over deze partij behalve dat het een mooie strijd was waar beiden risico’s durfden te nemen. Coen haalde hetzelfde resultaat als Leen tegen Jacob van de Groep. Een speler die ik al een aantal jaren ken. Ook een speler die duidelijk nog in ontwikkeling is en kan uitgroeien tot een erg goede speler. Het punt van Coen was daarom ook prima ondanks het feit dat de rating van Coen hoger lag.
Dan Theo Willemsen tegen Nico Knoops. Dit werd een nul voor Theo. Weinig op af te dingen. Zijn tegenstander was gewoon beter. Als laatste uit was Jan Linsen. Voor de stand maakte het niet meer uit wat de uitslag zou worden. Jan schat ik hoger in als zijn tegenstander toch zat er niet meer in dan een remise.
De eindstand kwam hierdoor uit op 13-7 voor Dordrecht. Niet slecht gespeeld door ons. Een aantal mindere spelers qua rating dan hun tegenstander behaalde goede resultaten. Dit belooft dus wat voor de komende wedstrijden waarin we het degradatiegevaar moeten bestrijden. We wachten allemaal in spanning af…
Remco Vredenberg