door Remco Vredenberg
Donderdag 17 november moesten de Huissense boys van ’t vierde aantreden tegen Lent. Wij stonde 1e , Lent 3e. Van te voren was het al duidelijk dat het geen makkelijke partij zou worden. Lent heeft gewoon een goed team met jonge gasten als: Marco van Bronswijk, Marjoleine (met je mooie uh…ogen) Geurts en de routine met Peter Vink en Peter Lintjes. Wijers tellen we uiteraard niet mee J. Voorzitter Gerald Willemsen deed ook een poging om te dammen, dit keer lukte ’t ‘m, dan wel met mazzel, aardig.
De wedstrijd begon wat stroefjes. Lent was te laat en van onze kant waren er om 8 uur ook nog wat afwezigen. Maar om kwart over 8 was iedereen gearriveerd en kon de teamleider onder het genot van een peukje opgelucht ademhalen. Ik zat lekker, komt opeens die galpijp van een Gerald binnen. We schelden wat heen en weer en ik ga weer zitten. Tot mijn schrik (en ik zat al met een adrenaline schok) loop ik in een verassend zetje, waar mijn tegenstander sinds de opening op speelde. Een uit tactisch oogpunt slimme combinatie omdat ik op dat moment eigenlijk alleen maar logische zetten had gespeeld. Resultaat: ik verloor op klaarlichte dag een schijf . Ik was bang dat dit een negatief effect zou hebben op de wedstrijd. Deze redenering bleek onjuist. Bart Peters knokte in een mindere stand mooi naar remise tegen de hoger geklasseerde Peter Lintjens. Gezegd moet worden: Bart speelt een veel beter seizoen als vorig jaar. Hij speelt degelijk en houdt de klassieke structuur in zijn stand goed in de gaten. Daarna was uit: Jan Bouwmeester. Hij speelde tegen een andere barman, genaamd M. Wijers. Dit werd de partij die de geschiedenis in zou gaan als: "The great bartender match." De winnaar hiervan was Jan .Een lekker gemiddelde voor vriend Jan, twee gespeeld, twee gewonnen. Daarna kwam ik. Het verloop van mijn partij was niet ongunstig. Op het moment dat ik een schijf achterstond koos mijn tegenstander voor de Bart Leijser-aanval. Door wat zetjes erin te breien kon ik mijn verloren schijf terugwinnen. Toegegeven moet worden dat mijn tegenstander na mijn gelijkmakende combinatie nog erg goed stond en misschien door de partijverloop wel recht had op de overwinning. Gelukkig voor Huissen werd het mede door het tijdverbruik van mijn tegenstander remise. Ralf speelde tegen de taaie van Bronswijk. Ik ken Marco nog van vroeger waarin hij tot de Nederlandse pupillentop behoorde. Hoewel hij de laatste jaren weinig aan trainen heeft gedaan, heeft hij genoeg talent om het zelfs Ralf nog moeilijk te maken. Alhoewel het ratingverschil meer dan 200 punten was, zei dit niets, er werd na een partij waarin Marco misschien wel de betere papieren had tot een remise overeengekomen. Vervolgens kwamen de partijen van Bart en Theo waarin met weinig bloedvloeien tot een gelijkspel werd gekomen. Hierna werd er door de Lent-voorzitter zelf de stand weer gelijkgetrokken. Gerald Willemsen won van Jan Segeren. Een lang eindspel zorgde ervoor dat de haarloze Willemsen won van onze Jan. De druk stond nu op Gerard die een hectische partij moest winnen om voor Huissen de zegen veilig te stellen. Na een lange partij kwam dan de overwinning. Dankzij Geert wonnen we dan uiteindelijk toch nog, een dikke kus voo Geert. De 100% score werd hiermee een feit…