door Theo Berends
De reserves van Damvereniging VBI hebben een belangrijke overwinning behaald in strijd tegen degradatie. Uit de zorgen is het team uiteraard nog niet, maar deze overwinning is een goede stap richting van klassebehoud. Concurrent Constant-Charlois uit Rotterdam werd met 13-7 verslagen.
De gasten opende de score door een overwinning van Radjes Balkaran op de totaal uit vorm zijnde Theo Berends. Theo kreeg totaal geen grip op de supersnel spelende Balkaran. De Huissenaar kwam in het middenspel onder druk te staan en in dreigende tijdnood trapte hij in een simpele combinatie. Dirk Joosten speelde een klassieke partij tegen Radijnder Banarsi. Ook hier besliste een combinatie de partij. Na een terug ruiltje van Banarsi maakte Dirk met een echte Coup Royal de eerste tweepunter voor Huissen.
Daarna was het de beurt aan de captain Emiel Leijser die tegen Ramdew Jahani wel een heel aparte partij speelde. In het middenspel won Emiel tegen alle logica in een schijf. Zijn tegenstander verzaakte om de enige juiste gelijkwaardige afwikkeling te nemen. Emiel bouwde zijn verkregen voordeel bekwaam uit naar een verdiende overwinning. Toen was het de beurt aan Ralf Veenings die de strijd aanging met Francis Tholel. Na een rustige opening nam Ralf het initiatief. Hij kreeg een mooie aanval. Francis probeerde te omsingelen hetgeen niet helemaal uit de verf kwam. Ook Francis trapte in een standaardcombinatie, die de Huissenaar voor twee schijven een dam opleverde. Het resterende afspel werd secuur naar winst gespeeld. Dit leidde tot een comfortabele voorsprong van 6-2.
Aan het derde bord trof Fred de Koning Radjinder Jharap als tegenstander. Ook hier verdwenen de schijven in een rap tempo van het bord. Fred probeerde wel spanningen te creëren. In het middenspel forceerde Fred een damcombinatie. Jharap anticipeerde correct in de ontstaande stelling en loodste een puntje binnen voor zijn team.
Het was de wedstrijd van de combinaties. Want ook in de partij tussen Geert Berends en Ashok Bhajan speelde “de combinatie†een belangrijke rol. Na een rustige opening bereikte Geert helemaal niets. Na een foutzet van Geert op de 41e zet forceerde Bhajan een doorbraak voor twee schijven. Dat Geert met een punt ontsnapte, dat mag zijn tegenstander zich wel aanrekenen. De winst lag vrij simpel voor het oprapen.
Willem Hoek speelde Ratan Ganeshie een vlakke partij. Ook hier werd het ruilen van schijven tot een kunst verheven. In het late middenspel moest Willem nog even goed bij de les blijven. Een puntendeling was dan ook een goede afspiegeling van de partij. Remco ging de strijd aan met good-old Jaap Riesenkamp. De Huissenaar speelde een sterkte partij waarin hij gestaag tempo voordeel opbouwde. Een tempo verschil van zestien tempi is vrij zeldzaam in het damspel. Dus Remco stond “heel ver†naar voren, zonder dat er sprake was van een echte aanval. Dat terreinvoordeel kwam Remco later uitstekend van pas nadat hij moest offeren om speelruimte te creëren. Zijn tegenstander kon dus niet voorkomen dat Remco met twee schijven richting damlijn marcheerde. De puntendeling is dan ook knap te noemen.
Marcel Janssen nam het op tegen Mehmet Yöney. Vanuit de opening kreeg Marcel licht initiatief en bouwde aan een sterk centrum. De witspeler moest alle zeilen bijzetten om controle over de partij te houden. In het eindspel verzuimde Mehmet de enige weg na remise in te slaan en moest dat bekopen met een nederlaag. Het slotakkoord was voor Rob Schrooten. Ook hier begon de partij rustig. Na enig laveerwerk kreeg Robs tegenstander Soelinder Jagram een aardig middenspel op het bord. Jagram, met wit spelend, kreeg een voorpost op veld 24. Echter wel met een achtergebleven schijf op 45. In de omsingeling speelde Rob sterk. Maar het evenwicht werd ook niet echt verbroken zodat ook hier een puntendeling het gevolg was.