door Theo Berends
Het tweede tiental van Damvereniging VBI Huissen blijft op koers voor promotie naar de ereklasse. Afgelopen zaterdag gingen de reserves op bezoek bij laagvlieger Ons Genoegen uit Utrecht. Ons Genoegen is één van de oudste damvereniging van Nederland.
Deze oude dame werd in 1910 opgericht en beleefde in de jaren tachtig, sportief gezien, de beste jaren. Daarin speelde ze op het hoogste niveau. Als mijn geheugen mij niet in de steek laat, hebben wij met het eerste, daar ooit de grootste overwinning behaald. In 1981 wonnen we daar met 18-2. Tegenwoordig spelen ze hun competitiewedstrijden in de buurtgemeenschap de Meern. Met vier punten uit de vorige zeven wedstrijden, bivakkeren ze in de onderste regionen. Ze moeten ook vrezen voor degradatie. Wij gingen de wedstrijd in, met de hoop om wat bordpunten in te lopen op onze concurrent DUO, die deze ronde tegen het sterke WSDV moest aantreden.
Net voordat de voorzitter Cock van Wijk het woord nam en ons welkom heette, bezocht ik nog snel even het toilet. Bij terugkomst zaten bijna alle spelers op het juiste stoeltje. Zelf neem ik plaats op de stoel die nog niet bezet was. Nadat de wedstrijd begonnen was bemerkte ik na tien minuten dat mijn tegenstander Lucien Farzan aan de verkeerde kant van het bord zat. Ik heb hem daarop gewezen, zonder in de gaten te hebben dat ik op bord acht, niet met zwart maar met wit had moeten spelen. Schijnbaar kunnen we toch niet zonder arbiters. Na een gestroomlijnde klassieke opening kreeg ik aardig wat voordeel in het middenspel. In een zeer voordelige stelling beleefde ik het “Hein Meijer” syndroom. Dacht een simpele combinatie te nemen welke er niet inzat. En verschrikkelijke black-out, wat me in ruim vijftig jaren dammen nog nooit is overkomen. Weet nu hoe Hein Meijer zich gevoeld moet hebben na zijn black-out in het NK.
Joost Hendriksen speelde tegen Peter Kolkman een sterk aanvallende flankpartij. Wat ik persoonlijk opvallend vind is dat Joost zijn stelling zo gemakkelijk laat uitdunnen. In een zes om zes stand, had zijn tegenstander maar liefst vijf randschijven. Nadat Peter, met wit spelend, zijn enige niet randschijf op veld 28 plaatste was het snel gebeurd met zijn verweer.
Vervolgens zette Rob Schrooten het team op voorsprong. Rob speelde een dijk van een partij tegen Jan Ongolesono. In een klassieke partij kreeg Rob controle op zijn lange vleugel. Jan zocht zijn heil aan de andere kant van het bord. Maar na 33…15-20 en 34…24-30 ging het wel heel snel bergafwaarts voor de man uit Utrecht. Niet veel later kon Rob de felicitaties in ontvangst nemen.
Toen was het de beurt aan Remco Vredenberg. Aan het vierde bord vocht Remco de strijd met Toys Sheoratan uit. Qua speelsterkte waren zij nagenoeg aan elkaar gewaagd. Dat leverde geen boeiende partij op. De schijven verdwenen in een rap tempo weer in het doosje. Remise dus.
Het was vervolgens Dirk Joosten die de voorsprong verder uit zou bouwen. Hij versloeg in grootse stijl Hensley Nepomuceno. Dirk nam vanuit de opening het initiatief in handen. Na wat defensieve ruiltjes van Hensley, trok Dirk met zwart spelend ten aanval. De Huissenaar bouwde zijn goede stelling steeds verder uit. Zijn tegenstander beperkte zich voornamelijk met verdedigen. Maar meestal ga je dat niet volhouden. En dat was vandaag in deze partij niet anders. In een acht om acht stand had Dirk zijn tegenstander volledig overspeelt.
Emiel Leijser leverde vandaag ook twee punten. Emiel ging de strijd aan met Gerard Morsink. De partij kende een klassiek karakter. In het middenspel had de Huissenaar de betere stelling. Na 23…23-29 moest Emiel en afwikkeling toelaten, die zeker niet nadelig voor hem was. Vervolgens in een dun standje speelde de Huissenaar sterk. Gerard moest een schijf offeren om de damlijn te bereiken. In het eindspel was hij verder kansloos. Een meerslag finesse besliste te partij definitief.
Marcel Janssen speelde tegen Cock van Wijk een boeiende partij, die door beiden met kennis van zaken werd uitgevochten. Vanuit de Tsjegolew-opening ging de partij lange tijd gelijk op. Beide spelers gaven elkaar niets toe, en remise was dan ook een terechte afspiegeling van deze partij.
Hun sterkste speler Alfons Ottink nam het op tegen Geert van Aalten. Alfons met zwart spelend kreeg de naar hem genoemde Ottink opening (4…18-22!) op het bord. Geert reageerde met 7.31-27 waardoor hij in een hekstelling terecht kwam. Het alternatief is natuurlijk 7.29-24 met een voorpost op 23 wat volgens Turbo Dambase goed speelbaar is. De hekstelling werd zienderogen sterker. De problemen werden te groot voor Geert. Nadat hij op de 31e zet 35-30 offerde om in de wedstrijd te blijven, maakte Alfons geen fout en won de partij. Volgens damprogramma Scan en Kingsrow had Geert beter 31.32-28 kunnen spelen. Dan nemen de spanningen verder toe, maar was de partij nog geen gelopen koers geweest.
Vandaag beleefde Fleur een primeur. Voor de eerste maal was zij de kopvrouw van ons team. Op het eerste bord kwam ze te zitten tegen Arne van Mourik. Vanuit de klassieke opening ontstond er verderop in de partij een half-klassiek spelbeeld. Fleur leek aanvankelijk wat zorgelijk te staan. In een ver gevorderd middenspel keerden de kansen. Van Mourik, met wit spelend, zag dat zijn korte vleugel al flink was uitgedund. Fleur maakte daar gretig gebruik van. Door middel van een offer kon zij doorbreken richting damlijn. Helaas was dat net niet genoeg voor de overwinning. Deze puntendeling betekende het elfde bordpunt in deze wedstrijd.
Blijft over onze topper in vorm Jan van Loenen. Jan zat aan het derde bord tegenover Auke Zijlstra. Een verslag schrijven over Jans partijen is eigenlijk repeterend verhaal. Geheel in Jans eigen stijl knoopt hij bijna iedere tegenstander op. En dat was dus afgelopen zaterdag niet anders. Na een rustige opening nam Jan via een twee om twee de velden 26 en 36 in. Zijn tegenstander wist zich geen raad en Jan bouwde rustig verder aan sterk centrum. Auke anticipeerde niet goed. 51.30-24? was wits beslissende fout. Volgens Kingsrow levert 51.38-33 wit een puntendeling op. Uiteraard liet Jan zich dit voordeel niet meer ontglippen en won voor de zesde (!!) keer dit seizoen. Iedere winstkans die Jan krijgt dit seizoen is raak. Die bizarre score van Jan ontlokte de vraag: waarom er eigenlijk geen dopingcontroles zijn bij deze wedstrijden? Misschien dat Jan zijn recept wil delen met zijn teamgenoten?
De hoop om wat bordpunten in te lopen op onze rivaal DUO ging volledig de mist in. Het ‘sterke’ WSDV 2 kwam met maar liefst vier invallers uit en nog met negen spelers. Zij zullen daar ongetwijfeld goede redenen voor hebben gehad. Maar opvallend blijft het. We zullen promotie dus volledig op eigen kracht moeten realiseren.
De competitie gaat de slotfase in. De volgende ronde staat de kraker DVVBI 2 – DUO op het programma. De winnaar van deze match zal kampioen worden. Voor de verliezer ligt er nog een herkansing klaar via een promotiewedstrijd tegen een team uit de ereklasse. Deze tiende speelronde staat gepland voor zaterdag 28 januari.