door Theo Berends
De reserves van Damvereniging VBI hebben de derby tegen de oude rivaal van vroeger, vrij simpel gewonnen. Na het vrijgeven van bijna alle coronamaatregelingen is er een flinke toename te zien in het aantal besmettingen. Ook onze tegenstander ontkwam niet aan de gevolgen hiervan.
Mede daardoor verschenen zij met slecht acht spelers achter de borden. Zo misten zij basisspelers als Maarten Nas en Eep van Maanen. Maar de hulp kwam voor Lent, die in degradatienood verkeerd, van de competitieleider c.q. bestuur. De corona-epidemie heeft grote gevolgen gehad voor de nationale damcompetities. Geen enkel team uit de hoofdklasse A degradeert dit seizoen rechtstreeks. Nummer elf en twaalf spelen een degradatie/promotie wedstrijd met een team uit de eerste klasse. Het wedstrijdverloop was dan ook vrij éénzijdig.
Rob Schrooten en Jo Weijman kregen dus een reglementaire overwinning bijgeschreven. Remco Vredenberg nam het op tegen Marco van Bronswijk. Na een wederzijdse flankaanval werden de remisegrenzen niet overschreden en kwamen de spelers al vlot remise overeen. Op het eerste bord trof de ene Willem de andere Willem. Willem Hoek tegen Willem van den Berg. De Huissenaar nam een halve hekstelling in en leek een kansrijke stelling van handen te hebben.
Nadat Willem Hoek, met wit spelend ook een schijf op veld 20 plaatste, had hij de volledige controle over de partij. Nadat de halve hekstelling werd verbroken verwaterde wits voordeel. De Lentse Willem sleepte er middels een lichte drie om drie combinatie remise uit.
Fleur Kruijsmulder trof het niet aan het tweede bord waar Steven Wijker haar tegenstander was. In een klassiek duel wachtte Wijker zeer geduldig op zijn kansen. Fleur ging wat onvoorzichtig te werk op haar rechte vleugel. Het overwicht wist Wijker uiteraard te verzilveren. Ter illustratie: Steven Wijker heeft een score van 14 punten uit acht partijen en staat derde op de algemene topscorerslijst.
Toen was het de beurt aan Marcel Janssen. Hij bond de strijd aan met Joppe Lemmen. Na een rustige opening waarbij de schijven met een rap tempo van het bord verdwenen kreeg Marcel in het late middenspel toch wat overwicht. Nadat Joppe 45…4-9? speelde won Marcel simpel een schijf en de partij. Veel meer tegenstand had de Lentse dammer kunnen bieden met 45…20-25! Na 46.32-28 ontstaat er een macro-eindspel waarvan de uitkomst nog niet duidelijk is.
Emiel Leijser speelde tegen Gerold Kosman een degelijke aanvallende partij, zoals we van Emiel in vorm, gewend zijn. Lange tijd ging de strijd gelijkwaardig op zonder noemenswaardig voordeel voor één van beide. Toch kantelde de partij alsnog in Emiels voordeel. Rond de veertigste zet reageerde Kosman niet alert genoeg. Met een offer nam Emiel het initiatief. Hij won zijn schijf terug en een tweede offer waarna hij richting de damlijn kon marcheren. Daarna heb ik geen remise gaatje voor Kosman meer kunnen vinden.
Mooi dat Dirk Joosten weer van de partij is. Hij ging de strijd aan met Rob Evers. Na een rustige opening waarbij Rob het ruilen tot een soort kunst verheven had, kwam hij gaandeweg minder te staan. Dirk, de rust zelve achter het bord, nam zijn kansen optimaal waar. Met subtiel laveerwerk haalde Dirk de verdiende overwinning binnen.
Zelf mocht ik aan bord vier opnemen tegen Gerald Willemsen. De opening zag er veelbelovend uit voor Theo. Na 23 zetten had ik een mooie Roozenburg-opstelling, die door de behoudend spelende Gerald werd verbroken. Zoals vaker heb ik altijd het gevoel om het spel te moeten maken om een resultaat te kunnen boeken. Met zwart spelend kreeg ik dus een mooie aanvallende stelling. Maar soms vraag je te veel van zo’n stand en dat had mij in deze partij op kunnen breken. Met mijn 39e zet 15-20?? had Gerald met een mooie forcing mij kunnen verslaan. Na deze ontsnapping koos de Lentenaar enige tijd later voor een afwikkeling waarbij hij ten koste van twee schijven de damlijn bereikte. Met de nodige precisie haalde Theo de punten binnen.
Tenslotte bepaalde Jan van Loenen de eindstand op 15-5. Jan speelde wederom een degelijke partij tegen Gert van Willigen. Na een rustige opening ontstond er een klassiek middenspel. Jan leek nog wat kansen te krijgen maar na ruim vijf uur dammen werden de punten gedeeld.
Vooraf teken je voor een dergelijke overwinning, maar een derby hoort boordevol met spanning te zitten. Waar voor ieder bordpuntje fel gestreden zou moeten worden. Helaas was dat dit jaar niet het geval. Door dit resultaat staan we, met nog twee speelronden voor de boeg, op een fraaie derde plaats. De competitie gaat verder op zaterdag 19 maart, dan gaan we op bezoek bij DCH in Heerenveen.