door Theo Berends
Het tweede team heeft de uitgestelde wedstrijd van de zevende speelronde overtuigend gewonnen. DCH Heerenveen werd in eigen huis totaal overklast. Met een 5-15 overwinning boekte dit team alweer de zevende overwinning in deze competitie. Nu is het natuurlijk wel zo dat DCH Heerenveen geen hoogvlieger is in deze Hoofdklasse-A.
Zij bungelen al jaren aan de onderkant van de middenmoot. Maar ieder jaar weten zij zich toch wel weer te handhaven. Zeker in dit coronaseizoen hebben zij nauwelijks degradatiezorgen gehad. Het corona tijdperk heeft ook de damwereld flinke klappen te verwerken gehad. Teams die incompleet toch bleven spelen! Andere teams die zich volledig hebben moeten terugtrekken. Moet een aardige puzzel zijn geweest voor de competitieleider om alles in zo goed mogelijke banen te leiden. En natuurlijk de blik vooruit op het nieuwe damseizoen om dan weer een zo compleet mogelijk indeling te kunnen samenstellen. Ga daar maar aanstaan.
Zoals de uitslag doet vermoeden was het inderdaad een eenzijdige wedstrijd. Het bal werd geopend door onze topscorer Remco Vredenberg. Hij speelt dit jaar wel heel goed en daarmee dwing je ook het geluk af. Tegen Wim van der Molen ontstond er een open flankspel type, met Remco als aanvaller en van der Molen in de omsingeling. Op de 36e zet ging de Heerenveen speler flink in de fout. Remco kon door middel een bekende truc dam halen en zo zijn vijfde (!!) partij in deze competitie winnen.
Als team zijn wij zeer content dat Dirk weer is aangesloten bij ons team. Heerlijke dammer om naar te kijken. De rust en vasthoudendheid was ook in deze partij weer doorslaggevend. Tegen Tjipke Smedinga, die trouwens een heel bekende damproblemist is, kwam de partij maar moeilijk op gaan. Tjipke dacht met bezetting van veld 24 de controle te kunnen vasthouden. Dirk zette volop druk en na 37….12-18? werd zijn stand onhoudbaar. Met 37…14-20 had Tjipke meer weerstand kunnen bieden. Maar achteraf met al die damprogramma’s en de computer natuurlijk relatief eenvoudig om een beslissende fout te achterhalen. Een mooie en verdiende overwinning voor Dirk.
Aan het eerste bord mocht ik het opnemen tegen hun kopman Johan Teake Dekker. Dat hij mijn tegenstander zou worden wist ik voor 99,9% al voor de wedstrijd. Je hebt teams die tellen om 11.45 de manschappen en maken dan nog snel even een opstelling. Wij als tweede team nemen de competitie uiteraard serieus. Onze opstelling is meestal een week van tevoren al gemaakt door Rob. In de voorbereiding neem ikzelf altijd wat partijen van mijn mogelijke tegenstanders door. Dan kom je maar zelden voor een verrassing te staan. Mijn opdracht voor deze wedstrijd was duidelijk. Als stopper, zoals al eerder aangegeven, heb ik wel enige ervaring. Dat ging mij ook vrij simpel af. Na een klassieke partij waarin het evenwicht nauwelijks verbroken werd, werden de punten gedeeld.
Aan het derde bord trof Emiel Leijser de ontzettend taaie Sipke Doller. Emiel kreeg door de ruilende Doller nauwelijks grip op zijn tegenstander. In het klassieke middenspel werden geen fouten gemaakt, dus remise was het logische gevolg. Toen was het de beurt aan Marcel Janssen. Voor het eerst sinds vele jaren speelt Marcel alle competitiewedstrijden (!!) van het seizoen. En niet zonder succes mogen we rustig stellen. Marcel boekte ook alweer zijn vijfde partij overwinning van deze competitie. Hij is nu samen het Remco topscorer van ons team. Marcel heeft datzelfde wat Dirk ook heeft, de kalmte en rust om standen met positioneel voordeel, zet voor zet naar de winst te schuiven. Zij maken zich niet druk om een ruiltje meer of minder van hun tegenstander. En zo ging het afgelopen zaterdag dus ook weer tegen Anne Dekker. Vanaf de opening waarin Anne Dekker een halve hekstelling innam en later ook veld 22. Nadat de halve hek werd verbroken bleef de man uit Heerenveen wat ongemakkelijk staan met zijn schijf op 22. Zienderogen werd Marcels voordeel uitgebouwd en na een onvermijdelijke doorbraak werd de winst veiliggesteld.
Jo Weijman, die op het allerlaatste moment als chauffeur beschikbaar was, speelde tegen Jonny Modderman. Jo kreeg wel voordeel maar dat was niet voldoende om te kunnen winnen. Onze benjamin van het team Fleur Kruijsmulder speelde een goede degelijke partij tegen Oscar Veltman. Fleur probeerde het initiatief te nemen maar Oscar neutraliseerde dat gedurende de gehele partij door te ruilen. Schijnbaar zijn de prestaties van Fleur niet onopgemerkt gebleven in dammersland. Haar tegenstanders zijn wat behoedzamer geworden. Fleur moest dus met remise genomen nemen. Dat was wel voldoende voor haar vierde blauwe notering bij de uitslagendienst van toernooibase.
Jan van Loenen bont de strijd aan met Martin Boersbroek. Gezien het ratings verschil van 250 punten in Jans voordeel, zou je denken dat Jan een makkie had. Maar dat viel dus zwaar tegen. Jan moest hard werken om wat voordeel te krijgen. Het hielp wel dat de witspeler met 26.33-29? op de proppen kwam. Hierdoor kreeg Jan enig houvast. Martin moest vervolgens de kettingstelling toelaten. Mede hierdoor bleef hij later in de partij met een achtergebleven schijf op veld 31 zitten. Niets leek een overwinning voor in de weg te staan. Op het moment dat Martin opgaf, was remise na een dubbeloffer nog mogelijk. Die verrekte damprogramma’s ook.
Ook Rob Schrooten kon weer overwinning op zijn conto bijschrijven. Hij nam het met wit op tegen Aize Plantinga. Het werd een gelijk opgaande flankpartij. Er was weinig aan de hard tot dat Aize twee defensieve ruiltjes nam. Hierdoor kreeg Rob aardig wat voordeel. Dat voordeel verwaterde alweer vrij snel. Op het moment dat remise aanstaande was besloot de man uit Heerenveen tot een offer 51…22-27? Na Robs tegenoffer 53.21-17 was zijn tegenstander het helemaal kwijt en verloor enkele zetten later. Tenslotte speelde Gerard Boogaars, die op het allerlaatste moment was ingevallen voor Joost Hendriksen, een goede partij tegen Iepie Poepjes. Gerard heeft een mooie stijl van spelen. Zijn opbouw ziet er meestal zeer verzorgt uit. Zo ook in deze partij. Onder het motto “de aanval is de beste verdediging” trok Gerard ten aanval. Jammer van dat terugruiltje 34.38-32×42. Beter was gewoon 34.48-43 en naar voren ruilen. In de eindfase van de partij leek de Huissenaar nog wat kansjes te krijgen. Maar dat bleek achteraf wel mee te vallen. De puntendeling was een terechte afspiegeling van het partijverloop.
Na deze iets wat geflatteerde overwinning konden we de terugreis aanvaarden. Dat bleek nog een flinke beproeving wegens wegwerkzaamheden aan de A50 tussen Beekbergen en Arnhem. Aangezien mijn medepassagiers weinig vertrouwen hebben in mijn navigatiesysteem, besloten we maar achter Jo Weijman te blijven rijden. En dat hebben we geweten. Een omleiding bracht ons via Kootwijk, Hoenderloo en nog een andere afzetting een mooi rondje Hoge-Veluwe. Over veertien dagen spelen thuis onze laatste competitiewedstrijd tegen Harderwijk. Hopelijk kunnen we dit seizoen afsluiten met een mooie derde plaats en kan het vizier op het nieuwe seizoen.