door Theo Berends
In de derde ronde van de Nationale bondscompetitie beleefde de reserves van VBI een treurige middag. Op voorhand was het natuurlijk al wel duidelijk dat we een moeilijke middag tegemoet zouden gaan. Tegenstander HDC uit Hoogeveen is de uitgesproken favoriet om terug te keren in de ereklasse.
Vooraf waren we toch nog wel hoopvol gestemd. Met een goede dag van onze kant, hadden wij er een echte wedstrijd van kunnen maken. De werkelijk was echter geheel anders. Zelden zijn wij zo op de plaats gezet als in deze wedstrijd. Na een voorspoedige heenreis, ondanks een extra rondje, waren we ruimschoots op tijd aanwezig. Marcel Janssen ging na 13 zetten al vreselijk in de fout. Na een klein uur overzag Marcel een simpele damcombinatie. Klaas Hendrik Leijenaar nam het cadeautje dankbaar in ontvangst.
Emiel ging de strijd aan met Michel Stempel. In een rustige partij kwam Emiel niet in de problemen en speelde naar een zeer verdienstelijke remise. Jo Weijman kwam na enig ruilwerk nauwelijks in de problemen. In een wederzijds open flankspel ging Jo op de 31e vreselijk in de fout. Via een hielslag combinatie bereikte Maarten Wichgers de damlijn. Jo Weijman restte niets anders dan opgeven. Toen was de beurt aan Jan van Loenen. Na een lastige opening moest Jan noodgedwongen zijn toevlucht zoeken in een ruil waarbij een hoge voorpost kreeg op veld 18. Nadat zijn tegenstander Rick Hakvoort deze voorpost geruild had leek een puntendeling, voor beide het hoogst haalbare. Jan koos echter in een acht om acht voor een verkeerde opbouw. Middels een offer infiltreerde zwart een schijf in het hart van de witte verdediging. Hierna werd Jan kansloos weggetikt.
Joost Hendriksen nam het op tegen Zainal Palmals. Het werd een bijzonder boeiend duel. Vanuit de opening ging het spel over in een Roozenburg-opstelling. Via een KVO-opsluiting kwam Joost terecht in een mindere klassieke stelling. Op de 38e zet had Joost een doorbraak kunnen nemen met 27-21,34-29,30-24 al weet niet wat deze waard is? Noodgedwongen zocht de Huissenaar z’n toevlucht in een Ghestem opstelling. Maar Zainal liet zijn prooi niet meer los en leidde zijn team naar een 9-1 voorsprong.
Aan het vijfde bord nam Willem Hoek het op tegen de Poolse Natalia Sadowski, die onlangs nog vierde werd bij het dames WK in Tallinn. Die dames van tegenwoordig staan hun mannetjes wel in de damwereld. Dat mocht Willem deze middag zelf ondervinden. Na een opening waar weinig op aan te merken valt, kreeg het spel een klassieke wending. Beiden een hoge randschijf Willem een zwarte pion op veld 36 en Natalia een op veld 16. Wit kreeg beide vleugels onder controle waardoor Willem gedwongen werd tot een Ghestem opstelling. Zijn korte vleugel werd hierdoor nog meer verzwakt hetgeen zijn ondergang werd. Sadowski speelde het fraai uit.
Vervolgens scoorde Rob Schrooten een punt tegen de jeugdige Roland Kreeft. Rob kwam sterk uit de opening. Na een vier om vier ruil werd zijn stelling alleen maar beter. Sterk centrum en met alle opties open om het spel na zijn hand te zetten. Na 33…17-21 verwaterde zwarts voordeel. Het spel ontwikkelde zich in klassieke banen. Rob moest zijn toevlucht moest nemen tot de Ghestem-opstelling. Dat leidde tot een gelijkwaardige remise. Remco Vredenberg nam het op tegen de uitgeslapen Nick Waterink. HDC trad in de eerste twee competitiewedstrijden aan met negen spelers. De tiende man, Nick Waterink, had zich tweemaal verslapen. Zaterdag was hij wel van de partij. Remco speelde en zeer solide partij. Hield zich positioneel moeiteloos staande tegen, op papier sterkere tegenstander. De puntendeling was dan ook meer dan verdiend.
Zelf nam ik het op tegen Nicole de Vries en deelde in de algehele malaise. Na een boeiende opening kreeg ik toch wel enige grip op de stelling. Nicole werd in de verdediging gedrongen. De aanval leek door te slaan. Na wits 47.33-29? verzuimde ik de winst met een winnende ruil. De combinatie had ik wel gezien. Alleen het eindspel niet op waarde geschat. Hier had ik dus meer tijd in moeten investeren. Met een puntendeling moest ik genoegen nemen.
Het slotakkoord was voor onze vaste invalster Fleur Kruijsmulder. Zij trof de sterke Maikel Palmans. Na een tactisch offer kwam Fleur wel wat minder te staan. Nadat zwart een voorpost innam op veld 34 werd het steeds lastiger voor de Huissense jeugdspeelster om stand te houden. Fleur ging strijdend ten onder. En zo kwam er einde aan een bizarre nederlaag. We hebben “de hel van het noorden” nederig ondergaan.
Tijd om in de volgende ronde op 30 oktober tegen DIOS Achterhoek ons te rehabiliteren. We hebben wat recht te zetten, lijkt me.