dor Pepijn van den Brink
Op 28 januari 2012 stond de 9e ronde op het programma met het tweede team wat thuis moest optreden tegen WSDV. Met een winst op WSDV zou een sprookje met promotie-degradatie wedstrijden heel dichtbij komen, maar dat was absoluut niet aan de orde.
Geert Berends was als eerste klaar, hij moest tegen het betonblok Jesse van Beek, en zoals vooraf werd voorspeld, was van Beek niks van plan. Geert probeerde tevergeefs na een klassieke stand een ruiltje naar 21, maar een gelijkwaardige remise was de uitslag.
Leen de Rooij heeft zijn goede vorm van vorig jaar nog niet gevonden in de hoofdklasse, ditmaal moest hij optreden tegen jeugdspeler Jannes Kromhout. Hoewel Leen bijna alles won in de provinciale klasse, hij moest alleen een punt afstaan tegen Carlo van den Hurk (rating 1412), trapte hij in deze wedstrijd weer in een simpel zetje. Hij kon het ditmaal niet bolwerken en trapte uiteindelijk in een nog simpeler zetje… Als problemist bedenkt Leen de meest briljante dingen, maar in de hoofdklasse lukt hem het nog niet om dat te gebruiken.
Jan van Loenen mocht het proberen met een strakke partij tegen Henk Kleinrensink. Jan kreeg al redelijk snel licht voordeel tegen de degelijke Kleinrensink, maar dit was net niet genoeg om twee punten op het notatiebiljet te noteren.
Pepijn van den Brink mocht zijn borst natmaken tegen de sterkste speler aan Wageningse kant, Johan Sterrenburg. De oud-NK-finalist probeerde tegen de jonge Huissenaar te omsingelen, en liet daarbij een 5-om-3 naar dam toe. De Huissenaar zag op tijd dat deze dam niet goed was, hoewel het uiteindelijk gelijk zal blijven, maar de stand van Sterrenburg zal veel beter zijn. Later liet Sterrenburg een 3-om-3 toe, die van den Brink iets beter had getaxeerd dan zijn tegenstander, wat leidde tot een beetje voordeel voor de Huissenaar. Sterrenburg kon een simpel plan kiezen met remise tot gevolg, maar speelde tussendoor een andere zet, hierdoor kon van den Brink een variant kiezen met hele grote winstkansen, maar ditmaal taxeerde de Huissenaar verkeerd, en ging verder met het gewone plan, wat leidde tot een gelijkwaardige remise.
Theo Berends mocht het opnemen tegen de Matthias de Kruijff, de speler in vorm aan Wageningse kant. Theo nam al vroeg een flankaanval in, en werd in een strakke positionele partij gedwongen om zijn voorpost te offeren. De Kruijff maakte dit goed af, wat resulteerde in een tweede verliespartij en 3-7 stond op het scorebord.
Rob Schrooten bevestigde zijn voorspellende gave en moest tegen de speler waar hij altijd tegen moet, Arie Janssen van Doorn, die dit seizoen wel erg goed scoorde en op +3 stond. Met een klassiek achterloop trucje won Rob zijn partij, en deed daarmee nog wat terug voor het tweede en zette de stand op 5-7.
Willem Hoek leek een makkelijke wedstrijd te krijgen tegen de zwakste speler van Wageningen, Ap van Ingen. De Wageninger speelde ook een wat mindere opening en leek zijn lange vleugel goed te verzwakken, de topscorer maakte hier helemaal niet gebruik van en het begon hem een beetje te irriteren dat hij niet zo goed stond als hij zelf wou, hierdoor ging hij gekke dingen doen en bracht zichzelf enorm in de problemen, van Ingen strafte dat af en waar je een 2-0 verwachtte, kreeg je een 0-2.
Emiel Leijser kon zijn goede partij tegen Hin Wong geen vervolg geven. Hij ging stom in de fout tegen de toch wat mindere Mark Sanders, op de 43e zet gaat Emiel goed in de fout. In plaats van met 2228 een hele goede stand voor zichzelf te forceren speelt hij het verschrikkelijke 0712 met opeens een goede stand voor Sanders, Emiel kon het niet meer bolwerken en het 4e verliespartij stond op het bord en het staat al 5-11.
Dirk mocht tegen een van de grootste talenten van de Nederlandse jeugd, Jan Groenendijk. Dirk speelde een puike partij en kreeg een flankaanvalletje op het bord waar hij zich thuis voelde. Groenendijk ruilde een paar keer af en er kwam een volledig gelijkwaardige stand op het bord. Hier ging Dirk toch goed in de fout, hij durfde een wederzijdse 2-om-2 doorbraak niet te nemen, omdat hij dacht dat zijn tegenstander dat had berekend. Die doorbraak was ‘gewoon’ remise en het ‘gekke’ doorspelen van Dirk bracht hem in de problemen. Al moet wel gezegd worden dat Groenendijk het wel heel netjes afstrafte en daar was de vijfde 0.
De altijd degelijke Marcel Janssen deed tevergeefs nog wat terug door de sterkste van de gebroeders, Derk Kleinrensink te verslaan. Met een strakke centrum partij kwam zijn tegenstander er niet aan te pas, Marcel maakte geen fouten en werkte langzaam af naar zijn tweede twee punten en zette de uitslag 7-13 op het bord.